‘Soms voelt het alsof ik anderen in de weg zit of belast met ons traject’

Mensen die mij goed kennen weten dat ik me altijd veel te druk maak over wat anderen vinden of denken. Kon ik dat knopje maar eens uitzetten. Tijdens het traject is dit niet anders. Soms voelt het alsof ik anderen in de weg zit of belast met ons traject. Dat anderen rekening ‘moeten’ houden met ons en mijn ‘gezeur’ moeten aanhoren.

Maar ook wanneer er ongemakkelijke situaties ontstaan wanneer het over zwangerschap of kinderen gaat waar ik bij ben. Je ziet opeens dat besef bij de rest dat ik ‘diegene ben waarbij het niet lukt’, wat het juist ongemakkelijk maakt. Vaak is het zo fijn om open over ons traject te zijn, maar op sommige momenten voelt het als een obstakel wat tussen ons en de rest staat. Dat je ergens niet 'bij' hoort. 

Ik merk ook dat sommigen het traject gewoon helemaal uit de weg gaan, alsof het er niet is. Terwijl het voor ons altijd aanwezig is. Durven ze er niet naar te vragen of hebben ze er gewoon geen zin in? Ik zeg met regelmaat dat wij open zijn over ons traject en dat iedereen er altijd naar mag vragen, wij bepalen dan zelf wel wat we wel of niet delen. Ik wil die barrière om ernaar te vragen namelijk zo laag mogelijk maken, want ik snap dat het als vriend, kennis of familielid best lastig kan zijn om het onderwerp aan te snijden. Tegelijkertijd voelt het best eenzaam als het onderwerp compleet genegeerd wordt.

Gelukkig zijn er veel mensen om mij heen die mij het gevoel geven dat wij er niet alleen voor staan. Die interesse tonen, waar ik mijn hart kan luchten en die ons tijdens elke stap steunen. Maar ook een Instagram community waar ik dagelijks zoveel lieve berichtjes van ontvang. En dan is er ook nog een groepje mensen die je eigenlijk amper spreekt, via via kent of ooit bij op school hebt gezeten die ineens een lief berichtje of kaartje sturen. Dat blijf ik zo bijzonder vinden.

Tegelijkertijd vind ik het lastig en pijnlijk om te zien dat onze situatie ook een effect heeft op anderen. Die lieve groep mensen die zo hard duimt en ook steeds weer zo teleurgesteld is als het weer niet is gelukt. Die groep wil je ook eens een keer goed nieuws kunnen brengen.. Dat moment gaat komen, we weten alleen nog niet wanneer.