3 jaar geleden
Overgeven aan de hitte en loslaten
Ondanks dat je lijf niet anders kan wringt het in je hoofd
Daar was het dan, mijn verlof! Ineens super snel gegaan en heel blij dat ik had gekozen om met 34 weken met verlof te gaan.
Ik had allang gemerkt dat die voorbereiding op de baby er, met een rondlopende peuter, ineens heel anders uitzag dan bij de eerste. Scheelde het ook wel dat ik toen niet zwanger was maar mijn vrouw, Daphne.
De ‘To Do List’ werd langzaamaan steeds maar langer en langer maar ik had goede hoop want ik ging in die eerste twee weken van mn verlof lekker aan de slag en had ik daarna lekker twee weken voor leuke dingen zoals thee dates, lunchen en nog keertje lekker shoppen ofzo. De ‘laatste’ 2-4 weken kon ik dan lekker cocoonen, naar binnen keren en echt in rust voorbereiden op de komst van de kleine.
Zoals je ziet, een soepele planning in mijn hoofd... en toen was daar de hittegolf die heel Nederland zowel haat als liefde bezorgde. Want wat een geweldige zomer! Voor iedereen die vrij was en/of vakantie had zagen de dagen er relaxt uit en veel zon, zee, strand, zwembad. Mensen die moesten werken waren veelal blij met de airco. Maar na een paar dagen was het ook fijn geweest als het even afkoelde.
En ik? Ik zat thuis op de bank me vooral koest te houden. Niks niet aan de gang in huis Maar veel drinken, luchtig kleden, vocht in m’n voeten voor lief nemen en de dag doorkomen. Want zwanger en warmte is niet altijd de beste combi. De eerste dagen kon ik het goed loslaten, je kan niet anders, maar na een week begon de onrust toe te slaan. M’n hoofd begon over te lopen van alles wat ik wilde doen, wat nog op de planning stond. M’n hormonen namen het langzaam over en ik werd chagrijnig, voor m’n vrouw ook erg gezellig. Ik overzag het niet meer, de hele planning viel in duigen, ik moest dingen gaan schrappen en daar zat ik dan weer jankend op de bank. Overstroming!
Ik denk voor veel dames herkenbaar, zwanger of niet. We zijn goed in plannen maar het leven is niet maakbaar en er zijn altijd momenten waarop alles in de soep loopt. Ik was blij dat ik kon spuien bij Daphne en ik op een gegeven moment de rust weer terugvond om de juiste prioriteiten te stellen.
Nu inmiddels 38 weken zwanger en zit ik met een boekje op de bank omdat alles, wat belangrijk was, klaar is. De rest laten we maar gaan.
Voor wie is dit nog meer herkenbaar, hittegolf of niet, of zat je wellicht in hetzelfde schuitje als ik?
