Op de rem...

Deze blog schreef ik aan het einde van mijn zwangerschap:

Alweer 37 weken zwanger. Toch wel een mijlpaal! Nu mag de kleine meid officieel komen.

Ondertussen heb ik ook alweer drie weekjes verlof. Waar ik er in het begin best tegenop zag, vind ik het nu heerlijk.

Zoals jullie in mijn vorige blog hebben kunnen lezen was ik vanaf het begin gedeeltelijk in de ziektewet vanwege extreme vermoeidheid. Rustiger aan doen was voor mij heel lastig, maar heeft me uiteindelijk wel rust gegeven. Ik was een stuk minder moe! Toen begon gelijk de drang om weer meer te gaan werken. Ik ga toch niet thuis zitten als ik ook gewoon kan werken..

Toch, op advies van de verloskundige, niet meer gaan werken. Dit om te voorkomen dat de vermoeidheid weer toe zou slaan.

Maar daarbij kwam natuurlijk ook dat ik 6 in plaats van 4 weken voor de uitgerekende datum met verlof moest gaan. Ja moest gaan, want zo voelde het voor mij. Uiteindelijk heb ik me er bij neergelegd en besloten dat ik dan maar moest genieten van die tijd. Al was ik bang dat ik me enorm zou vervelen.

Dit is alles behalve waar. De eerste wasjes, het huis op orde, nog wat dingetjes shoppen, afspreken met vriendinnen enz. Enz. Ik moet mezelf soms echt op de rem trappen. Doe ik dit niet, dan krijg ik daar later wel echt last van.

Maar mezelf luisteren en op de rem trappen blijft dus een thema in de hele zwangerschap. Benieuwd hoe dat straks gaat met die kleine erbij!

Gelukkig heb ik nog een man die af en toe op mijn rem trapt! Ook al vind ik dat niet altijd leuk haha.

De komst van de kleine meid komt nu natuurlijk steeds dichter bij. Super leuk, maar ook spannend. Wanneer zal ze komen, hoe zal de bevalling gaan, maar ook hoe zal de tijd daarna zijn. In mijn werk heb ik natuurlijk al zoveel verschillende verhalen gehoord, maar stond ik er altijd aan de zijkant bij om de moeders zo goed mogelijk te ondersteunen. Nu sta ik er zelf in. Ondertussen weet ik ook dat die mooie roze wolk lang niet altijd bestaat. Hoe zou dat bij mij zijn?

Van de andere kant kijk ik er enorm naar uit om de kleine meid vast te houden en lekker te knuffelen. Ben ook zo benieuwd hoe ze eruit zal zien! Op wie gaat ze lijken?

Maar nu eerst nog genieten van het getrappel in mijn buik. En komende week die rem extra goed in de gaten houden met dit warme weer. Kan mijn energie straks goed gebruiken denk ik!