Nooit verwacht maar zo welkom

Nooit had ik verwacht dat Tirsa, Yven en Liyon nog een broertje of zusje zouden krijgen. Ik was zo bang om weer een postnatale depressie te krijgen dat de angst overheerste. 

Mijn vriend had wel eens aangegeven dat hij nog wel een kindje zou willen mocht dit ons gegund zijn, Maar dat hij het ook zo respecteren mocht ik dit echt niet meer willen.

En toen in Februari 2021 was het raak, We kregen er nog een kleintje bij! Tijdens de zwangerschap voelde ik mij prima, of nouja. Dat is wat overdreven..

Ik was misselijk, zo misselijk dat ik er duizelig van werd, en zo duizelig dat ik er misselijk van werd. Gelukkig was dit na 20 weken voorbij en wisten wij toen dat wij een gezonde zoon zouden krijgen.

Ondanks dat ik bang was voor de bevalling en de periode daarna voelde ik mij ook zo gezegend.

Want dat het krijgen van een gezond kindje niet vanzelfsprekend is weet ik als geen ander 🤎