Moe & misselijk, "je moet wel genieten he?"

Ja.... en dan is het zover, je hebt de mensen ingelicht die het dichtst bij je staan en krijgt nu al te horen...  " geniet ervan, het is zo voorbij", terwijl je nog iedere ochtend kotsmisselijk wakker wordt. Tuurlijk zijn we dankbaar, blij en ontzettend gelukkig dat we zwanger mochten worden. Maar het woordje geniet ervan, terwijl je je zo intens beroerd, en moe voelt ja dat is iets wat even geen fijne match is. We hebben inmiddels te horen gekregen dat het er allemaal goed uitziet, en dat we niet moeten onderschatten wat misselijkheid met je kan doen. " Als het echt niet gaat, dan kunnen we je wat voorschrijven hoor! " Zei de verloskundige. Vanaf dat moment voelde ik me niet meer de aansteller die ik me daarvoor wel voelde omdat iedereen al vrij vlot was met reageren.. "ja....maar dat hoort erbij he". 

Desondanks de opmerkingen, heb ik er ook een paar goede tips aan over gehouden om die misselijkheid zoveel mogelijk te onderdrukken, zoals... gember (thee) of pillen in mijn geval. Deze zorgen dat de misselijkheid pieken wegzakken (in de meeste gevallen). Ook kreeg ik de tip, om 's ochtends voordat ik überhaupt uit bed ging een dextro te nemen en alvast iets kleins snel verteerbaars te eten en dit even een half uurtje te laten bekomen. 

Het was een best pittig eerste trimester, maar wat doet een afspraak bij de verloskundige je dan goed, je ziet waar je het allemaal voor doet. Het kleine mini-garnaaltje wordt langzaam een mensje, hoe gek is het dan dat je je zo voelt? Er gebeurd zoveel in je buik, mag je moe zijn? Ja dat mag!