Mijn eerste 12 weken 🤮

Een aantal dagen later dan gewend maar met deze hitte en een kleintje van 8 maanden entertainen is best een klusje. 

Maar zoals beloofd hier de blog over mijn eerste trimester. 

Meteen maar met de deur in huis te vallen. Ik vond het een shit periode. 

Ik was 3,5 week zwanger toen we een positieve test in handen hadden dus redelijk vroeg. We hadden een echo staan rond de 8 weken. Tot die tijd was het dus wachten in onzekerheid. 

Tot iets meer dan 5 weken ging alles prima. Enige waar ik last van had waren de gevoelige tepels. Verder geen vuiltje aan de lucht. 

Tot de 6e week van start ging. De ochtend misselijkheid begon.. gelukkig bleef het bij alleen misselijk zijn en af en toe even kokhalzen. Ik zei nog tegen mijn moeder; ' nou als dit het is, dan ben ik tevreden! '

Ja, je raad het vast al! Ik had te vroeg gejuicht. Vanaf de 7e week was het raak en bleef het helaas niet alleen bij de ochtend. De hele dag en nacht door hing ik boven de wc. Na 3 dagen geen slok water zelfs binnen te houden ben ik opgenomen in het ziekenhuis om vocht toe gediend te krijgen aangezien ik uitgedroogd was. Daar lag ik dan op de kraamafdeling, waar ik pril zwanger was en naast mij in een kamer een vrouw duidelijk te horen aan het bevallen was. Ik kreeg een infuus en de eerste zak van 1 liter werd er aangehangen. Toen kwamen ze met een echo apparaat. M'n eerste echo!!! Zo onverwachts en alleen want niemand mocht met me mee aangezien corona nog duidelijk aanwezig was. Ik ga nu naar mijn kindje kijken of kindjes? Dat was nog even de vraag aangezien ik zelf van een tweeling ben geweest. Een hele korte echo maar al een duidelijk hartje te zien en 1 kindje te zien. Wat was ik opgelucht om het hartje te zien kloppen. Je zit toch al die weken in onzekerheid. Na zakken van elk 1 liter vocht  toegediend te hebben gekregen binnen enkele uren mocht ik naar huis met de medicatie die de misselijkheid wat zouden dempen. Aantal dagen later had ik een telefonische afspraak met een voedingsdeskundige van het ziekenhuis.

 Gelukkig ben ik na dat bezoekje niet meer in het ziekenhuis beland. Wel tot 14 weken goed misselijk geweest en gespuugd maar niet meer zo erg als voor het ziekenhuis bezoekje. 

Toen met iets meer dan 8 weken mocht mijn man eindelijk de kleine bewonderen. Onze eerste pretecho. Wat was het bijzonder. Je zag hem al heel goed bewegen en alles was zo mooi. Trots liepen we met een aantal foto's en een USB stick naar buiten. 

Met 11 weken hadden we onze termijn echo en meteen de intake bij de verloskundige praktijk. 

Ons kindje is uitgerekend op 7 december 2021! Alles zag er weer goed uit en de intake verliep soepel.

 We konden het van de daken schreeuwen want dat wilde we inmiddels wel na ruim 8 weken dit geheim te moeten houden en er op de socials aankondiging na aankondiging kwam. Daarnaast begon er wel al een klein buikje te komen en wilde ik daar het liefst al mee pronken.

Dit was mijn eerste trimester. Een periode waarin emoties van boven naar beneden gaan en weer op maar boven. Een achtbaan die je misselijk en angstig maakt maar daarnaast ook veel adrenaline en vreugde geeft.

Volgende week een blog over mijn tweede trimester waarin ik onder andere vertel over de NIPT test, de gender reveal, de 20 weken echo en onze 3D echo bij 26 weken.

Tot volgende week!

Liefs,

Sil