
Met spoed naar Leiden in de ambulance
Ik ben er klaar voor, maar voornamelijk klaar mee!
Dinsdag 23 april, wat zijn we blij! We hebben de 35 weken behaald en nog een week dan mogen we naar Leiden en gaan we plannen wanneer de kleine man gehaald gaat worden. Begin mei dan zal de kleine man er zijn, mijn geduld begint op te raken maar weet dat het nog maar even is dan kan ik onze kleine man gaan knuffelen.
Woensdag 24 april heb ik een heerlijke rustige dag met mijn dochter, er hoeft niets en er mag van alles. Het is mooi weer, Floor is ontzettend goed gemutst en kan zich heerlijk vermaken in haar eentje. Mama kan dan ook uitgebreid met de beentjes omhoog liggen op de bank. Als papa thuis komt ploffen we s' avonds lekker op de bank om even lekker helemaal niets te doen. Rond 20:00 begint mijn buik echt wat ongemakkelijk te voelen. Hier heb ik al een aantal avonden last van, maar nu blijven de harde buiken maar terug komen. Het is iedere 5 a 10 minuten raak. Wel erg onregelmatig en ook zijn ze nog niet krachtig. Het is een beetje een zeurende vervelende pijn. Om 22:00 bel ik toch maar even met Leiden, ik wil namelijk het plan weten. Aangezien we nog 2 uur naar Leiden moeten rijden en ik dit liever niet in paniek wil doen als de bevalling echt begonnen is. We spreken af dat ik ter controle naar het lokale ziekenhuis ga en vanuit daar kijken we verder.
Aangekomen in Geldrop in het ziekenhuis wordt er direct een CTG gemaakt (hierbij wordt de conditie van het kleintje in de gaten gehouden en kan men zien of de baarmoeder samentrekkingen laat zien). Op het CTG is te zien dat de harde buiken regelmatig terug komen en er wordt aldaar ook wat verweking/ontsluiting geconstateerd. Na contact met Leiden is het advies toch ter controle naar Leiden te gaan. Voor mijn rust, maar ook voor als er iets gebeurd moet dit per ambulance. (nou geloof me die ambulance gaf alles behalve rust! Ik werd wagen ziek, en lag al zeker niet op mijn gemak. Wat duurt 2 uur dan toch lang.)
Om 03:00 snachts komen we aan in Leiden, ook daar wordt een CTG gemaakt om te kijken hoe de kleine het doet. Na een korte intake bezoek van de gynaecoloog en het CTG mogen we gaan slapen en volgt een dag later de rest van de controles. om 04:00 vallen mijn man en ik onrustig in slaap in Leiden. Mijn andere kleintje achter latend in Someren gelukkig in haar eigen bedje met oma als oppas. Zou het nu dan allemaal toch beginnen?
De volgende dag volgen verschillende onderzoeken en vooral heel veel wachten op de artsen. Er worden verschillende fouten gemaakt en de communicatie verloopt niet soepel maar hier gaan we nu niet op in, mogelijk komt dit nog ooit eens terug in een andere blog. Na veel wachten mogen we naar huis de ontsluiting vordert gelukkig niet op de weeën en de kleine maakt het nog altijd goed. Na overleg met de artsen en ons gevoel uitgesproken te hebben, hebben we samen met de artsen besloten om de bevalling te laten plaatsvinden in Veldhoven in het maxima medisch centrum. Ook hier hebben ze een NICU afdeling waar onze kleine man na de geboorte terecht kan, waar ze waar nodig gespecialiseerde behandeling aan onze kleine man kunnen geven.
Over twee dagen gaan we naar Veldhoven en plannen we de inleiding in. Na weken van onzekerheid, lichamelijke maar vooral geestelijke uitputting en ziekenhuis in en uit ben ik er klaar voor om de kleine eindelijk vast te houden. Maar ik ben er vooral klaar mee, om in onrust, spanning en onzekerheid te zitten. Er mag een nieuw begin komen, de zwangerschap vergeten en genieten van wat er komen gaat!
Lieve kleine man je bent zooo welkom, kom maar gauw met mama knuffelen