Kind met pit

De longrijping heeft ingewerkt, dus ons meisje heeft nu de beste kans die er is. De dagen gaan voorbij. Iedere ochtend start met een half uur CTG, 2 keer per dag word mijn bloeddruk, temperatuur en pols gemeten en 1 keer in de week een echo. De CTG’s zijn echt een drama. Het duurt vaak lang voordat ze haar hartslag hebben gevonden. En dan gaat het 20 minuten goed en in de laatste paar minuten gaat mevrouw keihard tegen het apparaat aantrappen. Dat zorgt ervoor dat er weer een storing is en moet ik automatisch weer langer aan de CTG. Ze weten dan namelijk niet of het door de storing komt of dat het echt een dip is in haar hartslag. Ze kan ook echt niet stil blijven liggen, dus vaak is haar hartslag ineens ook weg. Ze heeft al meerdere bijnamen op de afdeling, draakje, kind met pit, kleine dondersteen, dwars kind. Er is geen een CTG waarbij ze mee werkt. Het is zelfs zo erg dat verpleegkundige aan komen rennen zodra ze goedkeuring hebben gehad dat ik er af mag. Want het is al vaak voorgekomen dat ze mij eraf wilde halen en mevrouw net op dat moment een harde trap gaf en er dus weer signaalstoring was.

Het is 11 mei 2020, ik ben 26 weken en 6 dagen zwanger. Inmiddels lig ik alweer meer dan 2 weken in het Erasmus. Ik ben al goed verwend en mijn raam hangt vol met lieve kaarten. Zoveel mensen leven met ons mee, zo bijzonder. Dankbaar dat we het al zolang hebben kunnen rekken. Afgelopen dagen heb ik mij proberen voor te bereiden op de vroeggeboorte. Ik heb mij proberen in te lezen op internet en diverse boeken, maar hoe kan je jezelf hierop voorbereiden? De artsen kunnen er nu nog zo weinig over zeggen. Ze weten niet hoe het gaat lopen. Omdat ze al zo lang zonder vruchtwater zit mag ik niet met 32 weken naar een regulier ziekenhuis. Haar longen kunnen zich minder goed ontwikkelen. Dus moet ze hier geboren worden. Maar verder weten we niet veel. Alles is onzeker. 

De CTG was vandaag weer een drama. Ze konden haar hartslag weer eens niet vinden. Toen ze na een kwartier eindelijk haar hartslag hadden gevonden was haar hartslag heel hoog. Ze had ook meerdere dipjes in haar hartslag. Na 2,5 uur mocht ik er eindelijk vanaf. Door het weinige vruchtwater kan ze makkelijker bij de navelstreng. Ze denken dat ze er in knijpt waardoor haar hartslag even daalt, want daarna hersteld de hartslag altijd gelijk weer. Het is van zo’n korte duur dat ze niet in nood is. Ze vinden het bijzonder dat ze zoveel kan bewegen ondanks het weinige vruchtwater. Voor de zekerheid maken ze vandaag de echo. Daarop zien ze dat de navelstreng recht voor haar handjes ligt, dus dat bevestigd het vermoeden van de gynaecoloog. Haar blaas was weer gevuld, dus dat is een goed teken. Ze schatten haar nu op 800 gram.

Rond het avond eten krijg ik te horen dat ik nog een keer terug moet aan de CTG voor de zekerheid. Het was kwart over 8 toen ze eindelijk pas tijd hadden om mij aan te sluiten. Het was helaas erg druk en er was een spoedgeval. Ze hadden dus geen tijd om in de gaten te houden of ik er al lang genoeg aan had gelegen. Ik mocht ook niet van houding verwisselen, want dan was haar hartslag weer kwijt. Ik zat dus al 1,5 uur in dezelfde houding. Mijn lijf was op, mijn rug deed zoveel pijn. De tranen stonden in mijn ogen. Ook moest ik al een tijd naar de wc, maar het duurde driekwartier voordat ze eindelijk tijd hadden om mij heel even af te sluiten. Hierna moest ik gelijk weer terug. Ik was er helemaal klaar mee. Ik kon de pijn niet meer verdragen en de onzekerheid. Ze bleef maar dipjes hebben in haar hartslag. Ze probeerde mij gerust te stellen door te zeggen dat ze denken dat het komt doordat ze weer in de navelstreng knijpt. Maar is dit ook echt wel zo? Na 3 uur kwam de gynaecoloog aan om een echo te maken. Ze drukt het op mijn buik en je ziet dat ze haar been buigt en daarna kei hard tegen het apparaat aan trapt. Het apparaat gaat ook iets omhoog. Wat een kracht! Ze was helemaal niet in nood. De navelstreng ligt nu voor haar gezichtje, dus niet gek dat ze er in knijpt. Ze besluiten op dit moment dat het beter is om haar nog te laten zitten, daar is ze voor nu nog veiliger. Op naar de volgende dag, naar de 27 weken.