‘IVF: eicel + zaadcel = baby, toch?’

Nu wij zelf bij het IVF-station zijn beland, merk ik pas hoeveel onwetendheid er rond IVF/ICSI* is. Ergens ook heel erg logisch, want als je zelf niet in die situatie zit, dan ga je je er ook niet snel in verdiepen. Maar toch is er ergens een bepaald beeld ontstaan over IVF: 1 + 1 = 2. Ofwel eicel + zaadcel = baby. Veel mensen zeggen dan ook, ‘je kunt altijd nog IVF doen’ of ‘kunnen ze niet gewoon een embryo inbrengen?’. Was het maar zo simpel. 

*IVF en ICSI zijn hetzelfde, alleen de bevruchting is anders. Bij IVF worden er meerdere zaadcellen bij 1 eicel gebracht en ontstaat er alsnog een natuurlijke race tussen de zaadcellen om de eicel te bevruchten. Bij ICSI wordt 1 zaadcel bij 1 eicel letterlijk ingebracht, waardoor de bevruchting geforceerd wordt, maar dit is geen garantie op een bevruchting.

Dat IVF/ICSI veel meer is dan eicel + zaadcel en dat het geen garantie geeft op een baby, daar staan mensen niet vaak bij stil. Ik heb daarom vaak het gevoel dat ik er een disclaimer bij moet geven wanneer ik vertel dat wij IVF/ICSI gaan doen. Want mensen feliciteren je soms nog net niet met een aankomende zwangerschap, wanneer je met IVF start. Mijn gynaecoloog zei ook: ‘Was het maar zo simpel. Als we wisten dat dit bij iedereen zou werken, dan zouden we hier bij alle stellen met vruchtbaarheidsproblemen direct mee starten.’

Als ik vertel dat de slagingskans bij IVF/ICSI rond de 30% ligt, dan krijgt ik vaak een verbaasde blik. Ik moet zeggen dat ik zelf ook dacht/had gehoopt dat dit percentage hoger lag. Natuurlijk gaan wij er met een positieve gedachte in en vertellen we onszelf dat dit gaat werken voor ons, maar of dat ook zo is kan niemand ons vertellen. Het maakt me ook wel angstig, want wat als dit niet werkt? Maar die gedachte probeer ik ergens te parkeren, want we komen er maar op één manier achter en hebben echt wel goede hoop dat dit gaat werken. 

Wat ik met deze blog wil zeggen is dat er zoveel meer bij een IVF/ICSI (of ander fertiliteitstraject) komt kijken, dan wat je van de buitenkant ziet. Het is een proces met vele hobbels en haltes en het is steeds maar de vraag of je door mag naar de volgende halte totdat je überhaupt bij station ‘terugplaatsing’ of ‘(doorgaande) zwangerschap’ bent. Zekerheden of garanties heb je niet, alleen hoop en vertrouwen en daar hou je je aan vast.