Ik weet het allemaal ff niet meer.

Zoals mijn titel al zegt... ik weet het even allemaal niet meer. 

Ik zit door alles wat er de afgelopen tijd gebeurd is niet lekker in mijn vel! 

Zoals ik in mijn vorige blog schreef, moesten we +/- 26 juni stoppen met de hormonen. Er is die dag in het ziekenhuis tegen mij gezegd: je stopt nu met de hormonen, dan wacht je 2 menstruaties af. Bij de tweede menstruatie meld je je weer aan en begin je ook met de pil.

Zo gezegd zo gedaan. Ik vond het wel ff lekker dat ik niet hoefde te spuiten. Maar verder was het wéér wachten. Maargoed... wat moet dat moet.. 

2 juli was mijn eerste menstruatie. En ik moet zeggen in was best wel opgelucht dat die al zo snel kwam. 

En 23 juli was daar menstruatie nummer 2. Dat was een zaterdag dus ik heb me 25 juli opnieuw aangemeld voor het traject! 

Het telefoontje ging als volgt: Goedemorgen, ik wil me graag aanmelden voor het ICSI traject. -Wanneer is uw menstruatie begonnen? 23 juli. -Oke, dan heb ik U bij deze aangemeld en dan wordt u gebeld door de apotheek over wanneer uw medicatie wordt gebracht. En u krijgt een overzicht wanneer u met welke medicatie moet beginnen. Nou, oke heel mooi danku. 

In die week wordt ik terug gebeld: -Mevrouw, ik wil even met u een afspraak maken voor een gesprek met de arts. Uh oke? Wat voor gesprek? -Ze moeten even net u bespreken hoe nu het traject gaar verlopen. Oh nou oke. -10 augustus om 14.45u. Ik zorg dat uw medicatie lijst en medicatie er is en dan kunt u waarschijnlijk vast beginnen met de decapeptyl. Nou dat zou fijn zijn, bedankt en tot dan.

In de week daarna wordt ik hek van mijn lijf!! Mijn menstruatie is eigenlijk niet eens een menstruatie te noemen. Nadat ik met de pil begon is het eigenlijk gelijk gestopt. Voor mij hoogst ongebruikelijk aangezien ik in de 11 jaar dat ik de pil heb geslikt, altijd flinke menstruaties heb gehad. En heftig ook. Zelfs al slikte ik de pil door. Dus ik ben een zwangerschaps test gaan halen, puur voor de zekerheid. Ook omdat ik constant misselijk was/ nog steeds ben. Hmm niks... oke dan maar voor de zekerheid het ziekenhuis bellen. 

Dat telefoontje ging heel moeizaam... ik voelde me niet echt gehoord en begrepen. Maar uiteindelijk zei de vrouw; dat is waarschijnlijk gewoon normaal. Ok. Ze wist me ook te vertellen dat degene die mij zei dat de apotheek zou bellen, dat helemaal niet had mogen zeggen... want het gesprek moest eerst! 

Verdomme... ga mij niet blij maken met een dooie mus... 

Ik merkte dat ik steeds downer werd/word en nergens zin in had/heb. En ik krijg opsluit gedrag. Wil in bed blijven maar sta toch maar op. Het feit dat ik op het moment vrij ben werkt nu niet goed mee Het wordt tijd dat mijn psycholoog terug is van vakantie. 

Nou, eindelijk was het gister dan 10 augustus. En wat ik te horen kreeg maakte me boos en nog leger! 

De medicatie was de laatste keer al laag ingezet omdat ik veel eitjes klaar heb liggen. Nu komen ze met het vehaal dat ze niet weten hoe ze me moeten inschatten op de doses omdat het ook door mijn gewicht kan zijn dat medicatie niet helemaal doet wat het moet. 

Ik ben voor dat we begonnen moeten afvallen tot een bmi van 35 en dat was me gelukt. Nu zonder mij zelfs maar te wegen om te kijken waar ik nu zir. Zegt ze tegen mij... een ideaal gewicht zou zijn als je BMI rond de 30 ligt.

En vanaf dat moment hoor ik even niks meer!! Wéér dat gewicht!! Wéér gewoon dat gewicht! In mijn hoofd komt een heel woordeboek aan niet nader te noemen woorden voorbij. Ik wordt verdrietig en voos tegelijk. Ik vind het zo makkelijk gezegd! Tuurlijk ligt het weer aan je gewicht Suus.. waar anders aan!! 

Daarna hoor ik mijn lieve mannetje vragen of dat we dus een keuze hebben wat we nu doen. We mogen namelijk wel starten met een hogere doses en dan kijken wat er gebeurt. Maar ik hoor nog alleen maar dat ik MOET afvallen.

Ineens hoor ik Geert zeggen dat hij het niet normaal vind hoe het gaat. Ik moest namelijk onder de 35 bmi zitten en er is toen verder niks gezegd dat hormonen reageren op lichaams gewicht. En tuurlijk is het altijd beter om lichter te zijn maar het is niet zo gemakkelijk gezegd als gedaan. 

Oh en dan nog even over de telefoontjes, er wordt steeds dit en dan weer dat gezegd. Het is al moeilijk zat en nu wordt het steeds veranderd. -en dan ineens horen we dat het ziekenhuis 4 juli! Overleg heeft gehad over onze situatie en ze dus toen al wisten dat het beter zou zijn dat ik eerst "ff" afval! Ik hoor Geert zeggen dat ze dan wel eerder met ons hadden mogen bespreken. 

Maar goed om een lang verhaal niet nog langer te maken. Geert en ik hebben met elkaar afgesproken omdat we 24 augustus een bel afspraak hebben, ik natuurlijk op mijn gewicht ga letten. Maar dan een 3 a 4 weken later een afspraak plannen in het ziekenhuis dat ik ook gewogen wordt etc. en dan ook starten met de medicatie. Ik ben benieuwd! 

Ik ga nu eerst eens zorgen dat ik me weer beter ga voelen en dat ik mijn gewicht op orde krijg. Ik kan je wel vertellen, dit is allemaal echt niet makkelijk!!

Ik hoop dat er nog een touw aan vast te knopen valt! En ik hoop dat ik volgende keer een iets leukere blog mag schrijven!!