Hier wisten Manlief en ik al lang dat we graag een kindje samen wilden. Het liefste wilden we jong ouders zijn en niet teveel jaren tussen ons kindje en zijn dochter. Maar eerst trouwen en eerst alles op orde krijgen. Toen dit eenmaal zover was, gelijk de laatste strip afgemaakt en wilden we er voor gaan. Maar ik heb een hele onregelmatige cyclus van 50-100 dagen. Geen touw aan vast te knopen dus. Doordat we er niet te ‘gestresst’ mee om wilden gaan besloten we om in eerste instantie gewoon te proberen en niet teveel mee bezig te zijn.

 Elke vrouw die dit zegt en kan: Hulde! Ik kon het namelijk niet, ik wilde alleen mijn man niet belasten dus ging ik op een forum om mijn ei kwijt te kunnen. En had ik een app waarin ik wel kon aangeven wat ik voelde, zo in de hoop op een gegeven moment te kunnen achterhalen wanneer en of ik een eisprong had. Maar drie maanden na het stoppen met de pil nog niet ongesteld. Ik testte om de paar weken, aangezien ik gewoon echt niet wist wanneer ik ongesteld zou kunnen worden. Met Manlief afgesproken dat ik dit gewoon zelf deed zodat hij er ook niet teveel mee bezig hoefde te zijn. Zodat er op hem geen ‘druk’ zou komen en het toch nog spontaan bleef.

Toen er maar geen menstruatie kwam toch maar naar de huisarts en die zei dat als het zolang duurde ik wellicht geen eisprong had. Het was een dubbel gevoel, we wilden er niet zo mee bezig zijn, maar waren wel blij dat het uitgezocht zou worden. We wilden jong ouders worden en wie weet zou blijken dat ik helemaal geen eisprong had. Dan liever nu in plaats van later ontdekken. Er kwam rust in mijn hoofd aangezien de gynaecoloog beloof om alle testen te doen en als daar niets uitkwam we na 6 maanden proberen verder zouden kijken.

Toevallig zag hij bij die eerste afspraak een ei en besloot deze gelijk te volgen, zo kon hij zien of deze groot genoeg werd en tot eisprong kwam of juist weer verdween. Om de dag naar het ziekenhuis en dat terwijl we niet teveel poespas wilden ;). Ook wist niemand er van omdat we het gewoon eerst wilden afwachten.  Na het weekend had ik zelf menstruatieachtige pijn en verwachtte ik dat er een eisprong was geweest. En inderdaad maandagmorgen geen ei te zien maar nog wel het follikel, dit kon betekenen dat hij gesprongen was of juist verschrompelt. Helaas ging de bloedtest erna mis, want daar konden ze uitmaken of er een eisprong was geweest. Maar op een of andere manier wist ik zeker dat er een eisprong was geweest en een week na mijn eisprong wist ik “zeker” dat ik zwanger was. Niet helemaal zeker natuurlijk want ergens bleef ik mezelf voorhouden dat het wel heel toevallig zou zijn als de eerste keer dat ik zeker te weten een eisprong had, ik ook gelijk zwanger zou zijn. En ik dacht dat mijn wens gewoon zo groot was dat ik mezelf zwanger keek.

Manlief ging werken om zeven uur, ik wilde perse ’s ochtends testen. Het was eigenlijk nog te vroeg, dacht ik naar mijn berekening. Ik zat voor mijn gevoel 3-4 dagen voor de NOD. Maar een vroege test gehaald en zodra ik zeker wist dat Manlief weg was gaan testen. En na 2 minuten zag ik een streepje… Een heel licht streepje maar toch echt wel duidelijk. Ik had natuurlijk al veel testen gedaan en die waren OMO wit gebleven, dit was duidelijk iets! Gelukkig had ik nog een paar testen in huis en nog 3 testen gedaan en keer op keer kwam er een streepje. Ja in het licht moest je kijken maar niet met turen! Ik was zwanger! Om het zeker te weten tot 9 uur zitten wachten tot de winkels open gingen en een digitale en ook die zei gelijk: ZWANGER! Hoe ongelofelijk dat ik zwanger was terwijl wij eigenlijk ingecalculeerd hadden dat het wel lang zou kunnen gaan duren. Ondanks dat het gepland en zo gewenst was, was het alsnog onverwachts.

Zoals ik heb verteld in mijn vorige blog, moest ik gelijk die dag testen voor antistoffen op waterpokken (ik bleek gelukkig immuun te zijn). Daarna werken en lange uren wachten tot ik thuis mijn man kon vertellen. Ik had al een kaartje liggen met “De beste papa” erop en deed alsof het een kaartje van zijn dochtertje was. Er stond in geschreven dat hij zo’n lieve leuke goede papa was en de vraag vanuit de baby gesteld of hij ook zijn of haar papa wilde zijn. Ook ongeloof maar vooral blijdschap bij Manlief!