Hoe mijn droom in een nachtmerrie veranderden

Hoi hoi,

Mijn naam is Nina en ik ben 20 jaar , sinds jongst af aan heb ik al een kinderwens mijn moeder vertelden mij dat ik het altijd al over 3 kindjes had. Sinds augustus 2017 ben ik gelukkig samen met mijn partner ,na heel veel praten en doen over kinderen hebben wij in juni 2018 besloten om ervoor te gaan. En ja ik was me er bewust van dat ik toen net 19 jaar oud was maar mijn grootste droom was/is om jong moeder te worden. Na 12 maanden proberen en steeds weer ongesteld te worden was het toch echt eindelijk werkelijkheid geworden. wij waren destijds mijn 2e droom aan het vervullen ik ging eindelijk naar disney ( hoe stom het ook klinkt haha ). Waar ik normaal al ging testen na 1 a 2 dagen overtijd te zijn heb ik dat deze keer niet gedaan ik dacht het zal wel komen ( ik was 3 weken overtijd ) maar het kwam maar niet, ik zie ons nog staan voor het vakantie huisje toen we een weddenschap hebben gedaan of ik wel of niet zwanger zou zijn ik riep keihard nee en mijn vriend was er zeker van dat het wel zo was ik heb nog 2 a 3 dagen gewacht en toen zijn we toch maar opzoek gegaan naar een Franse apotheek voor een zwangerschaps test. De volgende ochtend heb ik de test gedaan met het idee “hij zegt toch wel weer negatief” maar nee de streep was nog donkerder dan de controle streep, nog geloofden ik het niet. Diezelfde dag zijn wij terug gegaan naar de apotheek waar ik de ergste buikpijn ooit kreeg ik viel tot 2x aan toe bijna flauw ik dacht alleen maar het komt van de warmte, toen het wegtrok hebben wij 2 testen gekocht een digitale en een normale. Volgende ochtend weer getest en weer super positief ook de digitale gaf aan 3 weken plus het kwam toen toch wel echt binnen het was eindelijk gelukt na een jaar wij waren zo gelukkig !

Eenmaal terug in Nederland hebben wij het blije nieuws aan onze ouders verteld aangezien wij nog thuiswonen vonden wij dit vrij normaal. Ik zag alles al voor me wij 3en ons gezinnetje ❤️ Maar daar kwam na een paar dagen verandering in... 15 juli op de verjaardag van mijn zusjes kreeg ik weer enorme buikpijn ik ben met paracetamol in bed gaan liggen maar het werd alleen maar erger ik kon amper nog lopen, op dat moment heeft mijn moeder de huisarts gebeld die zei “ het kan haar blindedarm zijn ik wil haar vandaag zien”. Opweg naar de huisarts is er niet 1 moment geweest dat ik dacht dat ik mijn kindje kwijt zou raken ik kon alleen maar denken als het maar geen blindedarm ontsteking is. Eenmaal bij de huisarts aangekomen kwamen mijn klachten niet helemaal 100% overeen met een blindedarm ontsteking ze wilden mij doorsturen naar de eerste hulp in verband met mijn pijn en mijn zwangerschap.

Na meerdere onderzoeken bleek dat ik “ vocht” in mijn buik had niets schadelijks werd er gezegd maar kom voor de zekerheid morgen maar even terug om bloed te prikken. Ondertussen was de pijn nogsteeds niet gezakt... . Volgende dag werd ik om 9 uur verwacht in het ziekenhuis. De artsen dachten aan een buitenbaarmoederlijke zwangerschap na meerdere echo’s kwamen ze tot de conclusie dat het “vocht” bloed bleek te zijn dat uit mijn eileider kwam die op knappen stond. Mijn kindje bevond zich niet in mijn baarmoeder maar in mijn eileider waarom ik waarom mijn kindje ? Na een lange operatie kreeg ik de volgende dag te horen dat dit allemaal is gebeurd omdat ik een keer een infectie heb gehad en daardoor verklevingen heb opgelopen.... dus een buitenbaarmoederlijke zwangerschap en verklevingen en 1 eileider minder ik dacht alleen maar wat nu?! In de tijd dat ik aan het herstellen was was ik eigenlijk niet aan het herstellen ik was aan het bellen en aan het Googelen en aan het regelen. In september 2019 konden wij terecht in het AMC waar ze mij nu aan het begeleiden zijn naar de weg van ivf. Mag het ooit gaan lukken 🤷🏽‍♀️