Hoe de donkere dagen nog donkerder werden deel 2

Woensdag 2 december 2021. Je wordt naar huis gestuurd vol emoties en met een lege buik. Bedekend dat daar 2 weken geleden nog een levend kind in zat. Emotioneel konden ik en me man zich snel herstellen. Waren allebei heel nuchter hierover het is gebeurd en de natuur heeft zijn werk gedaan. Ik ben wel de hele week nog thuis gebleven en mijn man ook. 

Die week daarop gingen we allebei met goede moed weer aan het werk. Zo gezegd het leven gaat door. In het ziekenhuis was nog aangegeven dat het nabloeding van de miskraam nog 2 weken mocht duren. Elke dag die ik door bleef bloeden komt er toch weer een twijfel naar boven. Is alles er wel uit, hebben ze toch iets over het hoofd gezien.

Na 2 weken woensdag 16 december toch maar het ziekenhuis opgebeld want ik bleef door bloeden. Ik kon die zelfde middag nog terecht voor een echo. Op de echo was te zien dat er nog weefsel was blijven zitten. De arts verpleegkundige ging een afspraak maken voor dus toch een curretage. Het probleem werd wel dat ze vanaf vrijdag 2 weken de O.K alleen voor spoedgevallen zou werken i.v.m met de kerstvakantie. De donderdag stond al helemaal vol gepland.Dit betekende dat ik meer dan 2 weken zou moeten wachten op een curretage met het gevolg dat er een groot risico was dat ik een ontsteking zou krijgen. Ik heb bijna gesmeekt of er geen andere mogelijkheid was, want zag het toch echt niet zitten dat ik met kerst in het ziekenhuis moet zijn met een ontsteking in de baarmoeder. Gelukkig moest arts verpleegkundige altijd nog gecontroleerd worden, en ja dat is mijn redding geweest. De gynacoloog kwam erbij en ze zei gelijk: mvr. kan echt niet nog 2 weken wachten, ik zal kijken in me eigen agenda een plekje vrij is morgen en zo niet wordt je bij iemand anders ingepland maar het gaat zoizo deze week nog gebeuren! Ik kon gelukkig bij de zelfde gynacoloog terecht. Op dat moment had ik het nog niet door maar zij was ook aanwezig toen Levi werd geboren. Achteraf heeft de arts verpleegkundige nog flink op haar donder gekregen ze had deze beslissing helemaal niet zelf mogen maken.

Ik kreeg dus donderdag 17 december een curretage. Daar lig je dan op de O.K. helemaal voorbereid en al. Ik zou onder narcose gaan omdat ik het liefst niet bij wilde zijn, maar wat ging dit toch anders. We zaten nog midden in coronatijd en mijn test was naar het verkeerde lab gestuurd en ze hadden dus geen uitslag binnen. Dit betekende dat ik niet onder narcose mocht. Ik hoorde op de achtergrond de gynacoloog nog vloeken: stelletje idioten!. Ik had op dat moment 2 keuzesof toch een ruggeprik of de curretage uitstellen maar ze wisten niet hoelang dit ging duren. Ik heb toch gekozen voor de ruggeprik, ik wilde door. Ik ben zo blij dat de alle mensen die in de O.K zo lief voor me waren en me er doorheen gekletst hebben, want ja je hoort toch een soort van stofzuiger bezig zijn in je baarmoeder. Ondanks dat het goed ging moesten ze wel wat noradrenaline geven omdat mijn bloeddruk aan beneden ging dat maakte wel dat ik langer op de uitslaapkamer moest blijven. De gynacoloog kwam nog even bij me en gaf aan dat deels vliezen en ze de hele placenta mogelijk hebben moeten weghalen, dit was allemaal blijven zitten. Als ik doorgelopen was had ik met 100% een ontsteking gekregen en veel verder van huis geweest. Die zelfde dag mocht ik weer naar huis zodra ik eenmaal uit bed kon komen. Dit was al wel 19:00 savonds.

De weken volgende daarna. Ik kreeg een brief van het dichtbijzijnde crematorium dat ons kindje gecremeerd was en wat we met de as willen doen. Ik schok. Ik was helemaal vergeten dat ze dit ook in het ziekenhuis hadden gezegd dat ik dit zou krijgen. Ik twijfelde heel erg en deze brief heeft wel weken op tafel gelegen voor dat we een keuze hadden gemaakt. Ja we hebben het as van onze ongeboren kindje in een klein dolfijnendoosje laten doen en dit opgehaald, zoals je in de foto boven ziet. Het steentje wat er bij ligt is altijd bij ons kindje geweest in de verbrandingsoven. Het nummer is even om aan te geven dat dit identiek is en hoeveel kindjes er in nederland voor de 20 weken zwangerschap er gecremeerd zijn. 

Wij zijn zelf heel nuchter in dit proces geweest misschien mede omdat we allebei in de zorg werken, maar denk niet dat dit geen pijnpunt is dat is het zeker. Maar na regen komt zonneschijn. 

Zou je meer willen weten mag je me altijd berichten.