Het was magisch, ik kon de hele wereld aan

De uitslag van de zwangerschapstest bevestigde mijn droom. We hadden dit stiekem nog gehoopt maar eigenlijk niet meer verwacht. Het had zo moeten zijn, de miskraam was precies 12 maanden geleden en het was de 12 ronde om zwanger te worden.

Als het niet gelukt was gingen we niet verder met het fertiliteit traject. Dit was een keuze die we vanaf dag één al gemaakt hadden. Hoe mooi dat het nu dan toch nog gelukt is, echt wauw. Deze zwangerschap voelde zo anders, er kwam een oerkracht ik mij naar boven. Alles in mijn lichaam vertelde dat het dit keer goed zat en dat het goed ging komen. Eindelijk vertrouwde ik mijn lichaam en had ik het vertrouwen dat het mij dit keer niet in de steek zou laten.

Ik had een vroege echo ingepland bij een echo praktijk want kon uiteraard niet wachten om te kijken. Voor de echo hadden we gezonde spanning en geen angst. Poh wat bracht deze echo een spanning met zich mee. De mevrouw die de echo maakte zag alleen een kleine holte in de baarmoeder maar verder niks. Voor het termijn wat ik was had ze veel meer moeten kunnen zien vertelde ze. Met een dubbel gevoel gingen we de deur uit, ik wist diep van binnen dat het goed zat. Daar moest ik op vertrouwen. 

Eén paar dagen later hadden we de echo in het ziekenhuis. Deze echo bevestigde mijn gevoel, het hartje klopte en alles zag er goed uit. Had ik maar nooit zo’n vroege echo gedaan want dat nam alleen maar onzekerheden met zich mee. De gynaecoloog vertelde dat het echt met de dag kan verschillen wat je ziet en de groei afhankelijk is van wanneer de innesteling plaats vond.

We konden met een opgelucht hart adem halen, mijn gevoel had ons niet in de steek gelaten. We stonden er positief in en gingen ervoor! De angst om het weer te verliezen nam met de weken af. Ik was zo relaxed ondanks alle extra controles die ingepland werden. S was te vroeg geboren waardoor ze het zekere voor het onzekere namen. Ze wilde de zwangerschap zo nauwkeurig mogelijk volgen.

Ik voelde me magisch, alsof ik de hele wereld aan kon. Af en toe spookte de angst door me hoofd wat als dit kleintje te vroeg komt? Maar op de een of andere manier was deze zwangerschap al zo anders als die van S. Bij S leefde ik continue in angst en nu genoot ik volop. Misschien ook wel omdat ik bij S niet genoten had en alles miste in de hele zwangerschap en dit echt de laatste zou zijn. Ik moest het van elk moment hebben want als het net als bij S in een snel trein weer van me afgenomen werd, had ik er nu wel meer stil gestaan bij deze zwangerschap. Het was fijn om extra onder controle te staan, dat gaf me ook dat extra stukje vertrouwen. Vanaf week 16 moest ik beginnen met utrogestan tot 36 weken zwangerschap en om de week deden ze een meting van mijn baarmoeder mond.

De weken vlogen voorbij misschien ook wel omdat je er al eentje hebt rond lopen en niet continue stil kan staan dat je zwanger bent. Met 18 weken kregen we te horen dat we nog een dochter verwachten. Zo leuk, nog een dochter! Straks mama van 2 meiden echt super leuk! Ik was blij dat ik de 24 weken gepasseerd was. 

Naarmate ik verder kwam in mijn zwangerschap, werd ik geregeld in de nacht overvallen door paniek. Het kwam uit het niets opzetten, het was heftig en kon lang aanhouden, maar soms ook zo weer verdwijnen. Rond die weken maakte ik me ook vaker zorgen bij elk steekje, en bij twijfel belde ik gewoon het ziekenhuis om een extra check te doen.

Na dat ik de 29 weken voorbij was viel er onbewust een last van me schouder. Ik was langer zwanger dan ik van S geweest was en hoe gek het misschien ook klinkt vanaf nu is alles bekent en niet meer nieuw. Elke week dat de kleine langer veilig in me buik zat was mooi meegenomen. Ik at elke week een stuk taart om het te vieren..

Wat was ik trots op mijn lichaam, mijn lijf deed eindelijk wat het moest doen. Mijn buik groeide en groeide, ik begon de kleine steeds meer te voelen. Alles wat ik bij S niet gevoeld had voelde ik nu zo intens. Elke dag stond ik bewust stil bij het wonder wat in mij groeide, ik zat helemaal in die roze bubbel. Wat met 36 weken zwangerschap nog meer werd want mijn verlof ging beginnen. Nooit had ik gedacht dit termijn te halen. Ik had nog nooit verlof gehad en dit voelde zo raar, het voelde als of ik op vakantie ging ofzo? Ik kon nog weken doorlopen voelde me zo energiek en kon nog steeds de wereld aan. S hielt ik vanaf dat moment elke lekker thuis, het was heerlijk om haar zo dichtbij te hebben de laatste weekjes. Elke dag gingen we lekker naar buiten en deden we leuke dingen samen. In de middag deden we elke dag een middag dutje samen in het grote bed. Wat genoot ik van haar en het moment. Opeens werd ik overspoeld door angst, wat als ik haar straks niet meer de aandacht kan geven die ze nodig heeft? M Hoe ga ik de aandacht verdelen aan twee kids die mijn aandacht nodig hebben?

De kleine meid liet maar op zich wachten. Het was zo gek om de 40 weken te naderen terwijl ik eerst met 29.4 weken zwangerschap bevallen was. Het kan dus echt, de vroeggeboorte was gewoon dikke pech. Dankbaar dat ik deze zwangerschap zo lang hem mogen dragen. Dit maakte alles compleet! Het vertrouwen in mijn lichaam kwam weer terug..

Weten hoe de laatste dagen van mijn zwangerschap verliepen en de bevalling? Blijf je ons volgen? 🤍