Het vertellen tegen familie

Ik had jullie beloofd vorige week dat ik deze week een nieuwe blog zou plaatsen over het vertellen tegen de familie dat we in verwachting zijn. Bij deze 😀

Wij zijn heel hecht met onze familie dus wachten tot de eerste echo konden we niet aangezien we al vrij vroeg positief testte (zie vorige post).

Mijn ouders gingen we het als eerst vertellen. Dit was de middag nadat we die ochtend met een positief test in onze handen stonden. Het kwam ook wel.mooi uit want we moesten wat vriesspullen brengen bij m'n ouders want ons vriezer ging de deur uit en er kwam een aantal dagen later pas een nieuwe dus. Ik had thuis al 2 jaar een slab liggen met onder andere jullie worden opa en oma. Desnoods in de als gekocht en kon het toen niet laten. Kwam dat even goed uit nu!

Onderweg lopend naar m'n ouders hebben we de slab in de tas met vriesspullen gedaan en hebben we de tas aan mijn ouders gegeven en gezegd je moet wel even kijken of jullie nog iets willen hiervan. Mijn moeder pakte de tas uit waarop mijn vader zei ach gooi weg joh die tas! Na enkele tellen de tas onderzocht te hebben werd ze stil en verstijfde m'n moeder. Daarna huilend en trillend sprong ze overeind schreeuwend ' NEE NEE,ECHT?!' Ze liet het slabbetje aan m'n vader zien en we huilende en knuffelde met elkaar. Even later kwamen ook mijn broer en schoonzus binnen. Hun gaven we de slab met oom en tante. Ook hun sprongen huilend een gat in de lucht. M'n zus heb ik gebeld en verteld dat ze gelijk had (zie vorige post). Ook die was dolblij.

3 dagen later zijn we naar mijn man z'n vader en oma geweest. Daar gaven we ook de slabbetjes met teksten erop. Ook daar vloeide de tranen van geluk! Z'n oma is inmiddels 87 en een trotse OEROMA hoe ze zichzelf noemt! 

Een week nadat we het nieuws wisten zijn we naar m'n schoonmoeder in Zeeland gereden. We hebben daar meteen 2 nieuwtjes verteld.

M'n man en ik hebben altijd gezegd dat trouwen niet perse voor ons hoeft maar als we kinderen komen we wel alles goed op papier willen hebben. We gaan dan ook trouwen (klein)! We hebben mijn schoonmoeder dus dan ook eerst een kraskaartje gegeven of zij mm man z'n getuige wilde zijn. Daarop werd al van blijdschap gesprongen! Toen het moment dat we gingen uitleggen waarom we gaan trouwen. Ook dit deden we door middel van een slab met tekst. Net als bij alle andere werden we met knuffels ontvangen! 

Onze dichtbij staande vrienden hebben we het in de loop richting de 12 weken verteld. Ook daar alleen maar blijdschap.

Wat waren dit onwijs mooie momenten om op terug te kijken!

Volgende week een blog over mijn eerste trimester! 🤮

Tot volgende week!

Veel liefs,