Het begin van ons gezin

Wacht even, staat daar wat ik denk dat er staat?

Ik heb zojuist een zwangerschapstest gedaan nadat mijn ongesteldheid uitbleef. Mijn periode kwam zeer onregelmatig maar dit keer duurde het wel heel erg lang. Hoewel ik tijdelijk geen anticonceptie gebruikte was de kans op een daadwerkelijke zwangerschap wegens medische redenen erg klein. Omdat mijn partner en ik allebei al oudere kinderen hadden bij onze ex partner waren we nog niet uit over de vraag of we klaar waren voor nog een kindje. Op dit moment zou het in ieder geval nog te vroeg zijn maar ik had wel de wens voor een kindje van ons samen in de in de toekomst. Al kennen mijn partner en ik elkaar al 20 jaar, we zijn pas sinds een half jaar weer bij elkaar. We zijn nu nog aan het aftasten en proberen een weg te vinden als samengesteld gezin. 

Na het doen van de test (in de badkamer met man en zoonlief in de kamer ernaast) ben ik verder gegaan met de dagelijkse routine. Na 10 minuten liep ik naar de badkamer, keek op het schermpje en gooide de test aan de kant. Niet veel later realiseerde ik mij wat er op het schermpje stond.  Geen streepje maar een plusje! Langzaam kwam het besef van dat wat ik zag binnen. 

Wat nu? Ik voelde me overdonderd. Mijn partner lag in de woonkamer te slapen en wist nog van niets. Hoe zou hij reageren? Om zeker te zijn van mijn zaak ben ik nog snel naar de Etos gerend en heb een digitale test gekocht. Thuis direct opnieuw getest en daar stond het. Er was geen enkele twijfel meer, zwanger 3+.

Mijn partner lag nog op de bank. Zenuwachtig probeerde ik hem te wekken. Terwijl hij nog aan het ontwaken was flapte ik er al uit dat hij vader werd. Slaapdronken verscheen er een grote glimlach om zijn lippen. Mijn angst viel van me af en ik begon te trillen van alle emoties die er het afgelopen uur door me heen waren gegaan. Wij zouden hier als gezin doorheen komen en jij was hoorde daar direct bij.

Vanaf dat moment dacht ik dat we konden genieten van de zwangerschap. Zeker gezien we na jou echt geen kinderen meer zouden krijgen. De zwangerschap van jouw oudere broer viel mij in die tijd zwaar. Ik was eenzaam, bang en onzeker. Later heb ik daar veel moeite mee gehad. De angst dat ik daarmee mijn oudste niet alles heb meegegeven door te weinig te genieten van dat mannetje in mijn buik, het gemis van een zwangerschap zoals je ziet in de boekjes (en die nooit zo gaan als je hebt gepland). Dit keer zou ik het anders doen. Geen zorgen, geen stress en genieten van mijn buik en het kleine ieniemini mensje dat zich tegen alle kansen in heeft genesteld in mijn buik.

Niet gepland, wel gewenst. Ons kadootje, vanaf het eerste moment zo geliefd