15/12/2020: 24 uur geleden zaten we daar in de wachtkamer van het WKZ. Nog een beetje te grappen èn te balen van de mogelijke lock down met maatregelen die ons boven het hoofd hingen. Dan zal morgen op het werk ons programma niet doorgaan zei mijn man nog... little did we know dat hij níet eens de volgende dag naar zijn werk zou gaan. De uitslag was duidelijk en stellig; we krijgen nóg een Hartekind want óók dit kindje heeft een VSD, een gaatje in de hartkamer, dat erg groot is. Ook wij zagen het op het schermpje voor ons. Wij weten maar al te goed hoe ze deze VSD’s dichtmaken - een openhartoperatie - het grote litteken op ons zoontje zijn borst herinnert ons dagelijks aan dat gesprek 2 dagen na zijn geboorte vorig jaar juli.

Op het moment dat de echoscopiste gisteren deze diagnose stelde, stopte ze met praten, maakte ze nog wat beelden en ging ze overleggen met de gynaecoloog. We zaten daar alleen met z’n tweetjes in dat kamertje met mijn ontblootte buik. Te wachten of de gynaecoloog nog even mee wilde kijken. De echoscopiste kwam evenlater terug met de mededeling dat wij vandaag 15/12 om 11:30u terug mochten komen, omdat er niet eerder een mogelijkheid was voor de gynaecoloog èn de kindercardioloog om naar het hartje te kijken.

De weg naar huis (van Utrecht naar Helmond is het ruim een uur rijden), we zaten er verslagen bij, vragen... is ons kindje überhaupt levensvatbaar? Mag het geboren worden? Wat voor afwijkingen zijn er nog meer? Wat voor traject staat ons nu te wachten? Krijgen we weer een Ties 2.0 verhaal? Gisteravond konden we niet slapen.. ondanks de vermoeidheid, er ging zoveel door ons heen. Alsof Ties merkte dat er wat was, was hij ook helemaal van de leg... 4:00-6:30u is hij aan het spoken en tegen de ochtend valt hij in slaap.

Doodop gaan we naar Utrecht, gelukkig hoeven we niet lang te wachten voor we naar binnen worden geroepen.

2 echoscopistes, 1 kindercardioloog en 1 gynaecoloog voegen zich bij ons in de kamer. Na een korte introductie en uitleg gaan we van start. Ons kleine jongetje, ligt lekker languit en in tegenstelling tot gisteren, toen hij opgekruld lag, kunnen ze direct goede beelden maken met grote helderheid en nauwkeurigheid.

Bij alle checks, allerlei Latijns medische benamingen passeren de revue, komt een ‘mooi’, ‘goed’ van de kindercardioloog... we knijpen in elkaars hand - zou dat ook ècht ‘goed’ betekenen? Alle in en uitgaande aderen worden ingezoomd, gemeten, bloeddruk opgemeten, de kamers - waarvan we al wisten dat er gisteren wel gewoon 2 te zien zijn en 2 boezems. Alles komt in beeld. Gaandeweg horen we dat de aorta, die bij Ties vernauwd was, in ieder geval goede afmetingen heeft en geen afwijking - gelukkig! Dàn de ruimte tussen de kamers - waar een VSD kan vormen. Het moment van de waarheid: ‘ik zie een gesloten kamer’. Eigenlijk zouden we pas na de echo een uitgebreid gesprek krijgen maar de kindercardioloog bespaart ons de spanning van het wachten - ‘jullie hebben een gezond kindje met een prachtig hart’ .... heel de tijd hield ik me sterk, maar dàt moment komt de hele spanning van de afgelopen 24 uur eruit. Ik barst in tranen uit en pak mijn man vast die ook in tranen is - we mogen gaan genieten van deze zwangerschap!!!

We hoeven niet meer terug naar het WKZ, geen extra controles meer - de 4 specialisten bevestigen allemaal dat het goed is met onze kleine man.

Waarom dan gisteren die onzekerheid? Er was sprake van ‘echodense nogwattes’... een storing in de beelden die simpelweg ontstaat door een voorliggende placenta, een eigenwijs kindje dat met z’n kin op z’n borst lag en telkens met z’n handjes voor zijn gezicht zat en simpelweg de techniek. Ook de beelden van gisteren zijn nog eens bekeken en het was erg logisch dat er extra vervolg is aan gegeven want alle twijfel willen ze uitsluiten - hoewel het gisteren erg stellig leek zijn we heel blij en dankbaar voor deze uitslag vandaag!

We weten maar al te goed hoe het is een kindje te krijgen dat niet gezond is, we weten maar al te goed dat kinderen krijgen niet vanzelfsprekend is... en we zijn dan ook enorm dankbaar dat wij weer uit deze rollercoaster mogen stappen en dat we heel dankbaar mogen zijn voor deze uitslag, want het had zo anders kunnen zijn..