“Gezellig, onwetend, bij de Intratuin”

22 november 2022. Ik was 33+3 weken zwanger en ik voelde me ok. Ok genoeg om samen met onze dochter June een kerstboom uit te zoeken en wat kerstversiering! 

Leuk! Nou, de hormonen spelen op en ik kon natuurlijk geen keuze maken voor een boom. Ik geloof dat ik wel 20 foto’s heb gemaakt van verschillende bomen en deze naar mijn man gestuurd heb. Uiteindelijk gingen we zonder boom naar de versiering afdeling. 

Daar hebben June en ik wel een heleboel mooie ballen en versiering uitgekozen. We moesten namelijk alles nieuw hebben, want we waren net verhuisd en hadden een nieuwe boom met decoratie nodig. 

Rond 12:00 zijn we nog even lekker in het restaurant gaan zitten lunchen en spelen. De kleine baby in mijn buik was weer lekker druk tijdens het eten. Dit deed hij/zij altijd tijdens het eten. We wisten toen nog niet of we een jongen of meisje verwachtten. Dit vonden we een leuke verassing bij de bevalling, aangezien we al een zoon en dochter hebben. 

June en ik gingen afronden bij de Intratuin, want Jayce zijn school was bijna uit, dus we moesten hem ophalen. De weg naar school heeft en hele hoop drempels en ik hield al steeds mijn buik vast bij de drempels maar deze keer dacht ik nog: jeetje wat gaat hij/zij heen en weer, het lijkt wel alsof de baby los in m’n buik ligt!

We gingen naar huis en waren aan het relaxen, want ik had hoofdpijn. Tussendoor was ik alvast de speentjes & flesjes aan het steriliseren... Bijna alle baby wasjes waren gedaan, maar ik stopte er toch nog even 1 in. Ik maakte het eten en was tegelijkertijd steeds aan het snauwen naar de kids, omdat ik hoofdpijn had en gewoon moe was. Dat heb je welles hè als je tegen het eind aan loopt. Ik hoefde nog maar 4,5 week, want rond de 38 weken zou de kleine met een keizersnee geboren worden. 

Tijdens het avondeten verwachtte ik weer een hoop getrappel, maar dat gebeurde niet. Hmm dat is wel vreemd… Naja, een diepe slaap kan natuurlijk! Dus ik dacht er verder niet over na. 

We gingen naar boven want de kids moesten naar bed. Mijn man kwam thuis en ik vertelde hem dat ik de baby niet meer voelde, maar met de lunch nog wel. Ik kon me alleen niet meer herinneren of dat echt de laatste keer was. 

Dus toen de kids op bed lagen, ging ik even douchen. Even relaxen, dan komt er vast weer beweging in! 

Onder de douche gingen er natuurlijk al allemaal horrorverhalen door m’n hoofd… Nee, niet aan denken Suus, de kleine is moe, ligt even lekker te slapen in je buik. We hebben vorige week nog een controle gehad en alles was goed! 

Robin en ik gingen samen op de bank zitten en voetbal kijken… Dat doe ik nooit! Maar het advies dat ik online las, was om 2 uur op je zij te gaan liggen en de bewegingen te gaan tellen. Je moet 10 bewegingen in een uur voelen. Ondertussen zat ik te appen met m’n schoonzus die al zei: "Je kan beter een keer te veel bellen dan te weinig". True, maar ik wil niet die ene zeur zijn snap je. 

Ik vroeg mijn man om een zak Skittles, want de baby reageerde ook vaak op suiker. Dan krijg je een soort disco-party in je buik. Helaas werd er nergens op gereageerd. Ook niet als ik op mijn rug lag en de baby heen en weer schoof. Nu maakte ik me zorgen. 

Ik lag pas een uur, maar ik belde meteen de verloskunde en vertelde mijn verhaal. Ze komt er direct aan! De verloskundige wist van ons onwijs actieve kindje, dus had al aangegeven dat als onze controles goed waren we toch even naar het ziekenhuis gingen voor de zekerheid. 

Het was inmiddels al 21:50 dus ik dacht: ja maar wat moet ik dan met Jayce en June die boven lekker liggen te slapen… 

De verloskundige deed haar controles en ging het hartje zoeken. Zoeken… Nog meer zoeken… Duwen... En toen brak ik. Ze kon het hartje niet vinden! Wat? Hoe kan dit? Ligt hij/zij echt zo verkeerd? 

De verloskundige sprak haar zorgen uit en zei dat we direct naar het ziekenhuis moesten. We belden mijn vader om bij de kinderen te blijven en stapten in de auto. 

In de auto zeiden we tegen elkaar: "Nee joh. De baby slaapt, is gedraaid en de placenta ligt er voor". Robin zei: "Het komt goed schat".

Diep vanbinnen voelde ik dat het niet goed was, maar ik kon toch niet zomaar de hoop opgeven?

In het ziekenhuis werden we goed opgevangen. Er stond een team klaar die vrijwel direct de echo-kop op mijn buik wilde zetten. Ik was zenuwachtig… Ik kon niet naar het scherm kijken. Maar Robin zei dat het goed zou komen. Dus het komt goed! 

Totdat deze woorden door de kamer klonken;

"We hebben heel verdrietig nieuws voor jullie..."

Alleen deze week nog: hoge korting op alles voor jou en je gezin!

De Bol 7-daagse is gestart! Bestel nu duizenden goede deals voor de laagste prijzen op werkelijk alles voor jou en je gezin:

• Autostoeltjes
• Kinderwagens
• Verzorgingsproducten
• Elektronica
• Speelgoed

En veel meer!

> Neem snel een kijkje