Eerste zwangerschap

Na 2 miskramen gehad te hebben, hoopte ik op een nieuwe zwangerschap. Gelukkig was ik 3 maanden na de tweede miskraam weer zwanger. 

Mijn gynaecoloog maakte al een echo met 4 weken. Als het weer mis ging, wist hij nu dat de innesteling gelukt was. Ook liet hij bloed afnemen om alle waarden te controleren. Een week later mocht ik nogmaals langskomen, en ook nu werd er goed gekeken. Echter, de vruchtzak leek leeg te zijn. Het lijkt dan alsof je zwanger bent, de juiste hormonen worden aangemaakt, je bent misselijk en moe, en er is geen vruchtje. Ik geloofde er niet meer in en wachtte op de 3e miskraam. Na 3 dagen werd er weer een echo gemaakt, het vruchtje leek er toch te zijn, er zat nu iets, alleen was het wel iets kleiner dan het zou moeten zijn. 

 O wat waren de 6e en 7e week spannend, in mijn eerdere zwangerschappen ging het hier mis. Elke dag was er weer een. Bij de volgende controle, met 8 weken, was het vruchtje goed gegroeid. 

De eerste 12 weken heb ik het erg rustig aan gedaan en progesteron genomen. Dit kan ook helpen miskramen tegen te gaan en het schaadt niet. Ook slikte ik nu foliumzuur met b12, ook een tekort aan vitamine B12 kan een miskraam veroorzaken en ik nam al langer dan een jaar alleen foliumzuur. 

Mijn zwangerschap verliep goed. Vanaf 32 weken moest ik rust houden, de baarmoederhals was nog maar 1.8 cm. Met 37 weken had ik 3cm ontsluiting en nu zou het toch wel snel gaan gebeuren. Maar nee, ons kindje bleef lekker zitten. Na nog een paar controles, omdat ik van alles voelde en niet voelde, en ik op 10 november een inleiding zou krijgen, braken 's nachts mijn  vliezen, maar de weeën kwamen niet. 

De volgende ochtend zijn we naar het ziekenhuis gegaan en daar wisten we niet dat we zouden komen. Na een half uur was dat opgehelderd. Ik kreeg een pil om de bevalling op gang te brengen. Ook wilden ze zware antibiotica geven, omdat de vliezen bijna 12 uur gebroken waren, ook na de bevalling zou onze bent dit nog 10 dagen moeten nemen. Terwijl ik de stad nog in mocht, er was toch nog niks, ging mijn man in discussie over de antibiotica. 

Toen begonnen bij mij om 14.30 de weeën. Tussendoor maakten ze nog een hartfilmpje. Ook hierna, om 15.30, moest ik vooral trappen gaan lopen,maar dat ging niet meer. We verbleven in de kamer, zonder begeleiding van iemand. Mijn grootste probleem was dat ik naar de wc leek te moeten, maar er kwam niets. Toen er ook nog bloed bij kwam, hebben we gebeld. Een zuster kwam en opeens ging alles snel, naar de bevallingskamer, uitkleden en ik mocht persen. Om 1. 7.06 is onze dochter geboren en nadat alle papieren goed waren ingevuld, gingen we om 23.00u huis.

Toen ze in haar bedje lag, was het goed en hebben we rustig nog even op de bank gezeten om te genieten van het moment. 

.