Een trombosebeen

Inmiddels alweer 18 weken zwanger! Met de kleine gaat gelukkig alles goed en voel ik al vrij regelmatig 😊. De bloeddruk medicijnen doen ook.goed hun werk en me bloeddruk is weer stabiel.

Het lopen gaat wat moeizamer.. met een stap zetten kan ik het laatste stukje van mijn voet niet bewegen de buiging red ik niet. Als ik het toch probeer voel ik een hevige pijn. Volgens de chirurg hoort dit na de operatie, toch voelt het voor mij niet goed en zou ik alweer pijnvrij moeten kunnen lopen.

Maar deze donderdag voelde heel mijn been vermoeid, dit was anders.. al snel pakte ik mijn grote vriend Google erbij en kwam ik uit op een trombosebeen. Ik dacht dat het wel meeviel en besloot het nog even aan te kijken want voor hetzelfde geld had ik andere spieren teveel belast door dat manke loopje van me. En ik zag geen kleurverschil of dat me been iets dikker was dus het zou allemaal wel meevallen..

Vrijdag, ik kon amper opstaan of lopen maar wilde eigenlijk nog niet bellen. Omdat ik nog onder het ziekenhuis viel, belde mijn vriend toch achter mijn rug om omdat hij het niet vertrouwde. Het ziekenhuis kon me niet helpen dus moest hij toch maar contact met de huisarts maken of ik daar terrecht kon. Ik moest me meteen melden bij de huisarts. Vol goede tegenzin ben ik er toch maar heengegaan bang voor het slechte nieuws..  ze constateerde dat het idd mogelijk een trombosebeen was! Meteen werd een afspraak in het ziekenhuis gemaakt waar ik me meteen weer kon melden.

Hier werd een echo gemaakt van mijn knieholte en bovenbeen. Dat bevestigde dat ik inderdaad een trombosebeen heb.

Mogelijk heb ik dit gekregen omdat ik slecht ter been ben en niet ver kan lopen in combinatie met de zwangerschap.

Ik kreeg een geweldig mooie kous die ik iedere dag om moet van mijn voet tot onder mijn knie. Daarna werd ik naar de spoedafdeling gebracht waar ik wel 3 uur heb moeten wachten zodat de artsen konden overleggen welke medicijnen geschikt voor me waren.

Eindelijk kwam er een arts binnen! Ze schreven fraxiparine forte voor hij liet me zien hoe ik moest prikken zodat ik dit iedere dag, de rest van de zwangerschap kon doen. Eindelijk mocht ik hierna naar huis! 

De eerste 2 weken prikken ging nog wel.. ik was bijna zover om mezelf te kunnen prikken, dit deed mijn vriend tot nu toe. Toen begonnen de bijwerkingen, grote dikke bulten die pijn deden en later begonnen te jeuken! Het zetten van de prikken werd ook steeds pijnlijker dat we af en toe gewoon ruzie kregen want ik vond het niet menselijk dat ze mensen dit aan konden doen 🤣 niet dat mijn vriend er wat aan kon doen, maar de artsen wel! Ik maakte een nieuwe afspraak om te bespreken of er geen ander medicijn mogelijk was. Steeds kreeg ik weer te horen dat er niks anders was en ik het met fraxiparine moest doen. Ik kon er met mijn hoofd niet bij dat er in 2021 nog geen ander medicijn voor was met bijwerkingen die minder klachten gaven. Dus weer kwam.mijn vriend Google goed van pas. Ik hoefde niet eens lang te zoeken of kwam fragmin tegen. Dus toch, er was wel iets anders! Een beetje geiiriteerd pakte ik de telefoon en belde de huisarts, ik deed mijn verhaal en stond erop om fragmin te proberen. De volgende dag lag het bij de apotheek voor me klaar 😊 

De klachten zijn een stuk minder erg, alhoewel het onprettig blijft. De bulten komen alleen op de plek waar geprikt is en groeien niet meer over me halve been. De jeuk is ook vele malen minder erg geworden. Op de spuiten zelf ben ik wel achteruit gegaan, de naalden van fragmin staan vaak scheef als ze uit de verpakking komen en zijn een stuk stomper. 

De 20 weken echo, toch iets waar ik altijd wel naar uitkijk en het spannend blijft. Gelukkig zag alles er goed uit en groeit de kleine goed. 😁

Inmiddels ben ik al vele spuiten verder en kan ik nog steeds niet fatsoenlijk lopen, tijd om weer aan afspraak met de chirurg te maken voor me voet om te kijken of er toch niet nog iets anders met me voet is.