3 jaar geleden
De laatste avond
morgen ga ik je ontmoeten, gek dat ik dat gewoon al weet.
Je bent lekker blijven zitten en volgens mij vind je het heerlijk in mijn buik.
Hier en daar trap je lekker tegen me aan en het besef dat dit de laatste avond is, is zo gek.
Misschien is dit wel de laatste keer in mijn leven dat ik dit bijzondere getrappel voel.
Het is zo fijn en gek tegelijk om precies te weten wanneer de bevalling begint.
Qua planning kunnen we alles regelen vooraf maar ook de zenuwen beginnen nu ook echt te komen.
Geheel de dag heb ik van iedereen lieve berichtjes gekregen. We hebben de datum gewoon gedeeld en geen geheim van gemaakt.
Wat een support, steun en veel mensen denken aan ons. Zooo lief allemaal (emotioneel gesnotter volgt, poeh die hormonen!)
Het is lichamelijk wel wat zwaar aan het worden allemaal, dus wat dat betreft ben ik er helemaal aan toe. Maar wat zal ik straks die buik toch weer missen, dat weet ik zeker.
Het is het bijzonderste wat er is, leven in je buik voelen en wat ben ik dankbaar dat ik dat gewoon 2x in mijn leven heb mogen meemaken.
Femke slaapt al bij mijn ouders want morgen vroeg moeten we weg. Dus wel voor haar ook zo fijn. Geen gejaag.
Joop en ik zijn samen nog even een burger gaan scoren, dit deden we bij Femke ook. Hoe toepasselijk. Tradities ik hou ervan. Of kan je dat nog geen traditie noemen, ach ik doe het gewoon.
Ik kijk op de klok en schrik!
Jemig wat is het al laat!! Over 5 uur gaat de wekker…en ik lig nog met twee grote knikkers in bed alsof ik een tray red bull op heb.
Nou laat ik toch maar WEER een poging gaan wagen.
Maar ergens wil ik helemaal niet dat deze dag voorbij gaat, want ik vind het zo fijn jou in mijn buik.
Maar aan de andere kant wil ik dat deze dag om vliegt want dan kan ik je EINDELIJK zien en knuffelen…wat een tweestrijd..
Het leven van een moeder gaat niet over roosjes hè.
Nou lieve kleine man van mij, droom maar fijn…ik zie je straks!
Jij bent al in slaap gevallen voel ik. Nu mamma nog. 💙
