De eerste foto's van troeteltje

Foto's... Zo noemde ik de echo's van Henry ook al. We gingen naar de echoscopiste voor een echo, maar gingen naar huis met foto's. De eerste foto's van ons wondertje.

De eerste echo van Henry was op zaterdag 8 mei 2021. We hadden wat slecht geslapen omdat we wat nerveus waren, maar ik wist zeker dat het goed zat. 100 procent vertrouwde ik op mijn lichaam en de 90% van de zwangerschappen waaruit baby's daadwerkelijk geboren worden. Dat dit getal in feite 3 op 4 is in plaats van 9 op 10, is informatie die je op internet niet snel vindt. 1 op de 4 bevruchte eicellen die nestelt, wordt uiteindelijk geen levende baby. 1 op de 4. Een getal wat nu erg realistisch binnenkomt. Op het moment dat we naar de echo van Henry gingen bedacht ik me de tegenslagen die ik in mijn leven al had gehad met mijn lichaam. Maar ook bedacht ik me dat we optijd waren begonnen met foliumzuur, ik niet op field-visits was geweest en ook niets geks had gegeten. In mijn hoofd zat het goed en zou dit kindje er levend en wel komen. Toen we tijdens de echo een kloppend hartje zagen en ons kindje gemeten werd op 7w2d, precies de termin die ik berekend had, viel de spanning weg. Dit was goed, kijk wat een prachtig kindje.

De eerste echo van troeteltje was op woensdag 23 februari 2022. Nog geen 15 weken geleden was Henry nog op aarde, iets wat zo ver weg lijkt en soms lijkt alsof ik het gedroomd heb. Sommige onderdelen van de periode zijn zo snel gegaan, dat het onwaar lijkt. Maar de nacht voor de echo, besefte ik me al te goed wat er gebeurd was. Slapen ging ook niet echt, ik was erg bang een leeg vruchtzakje te zien of een vruchtje wat al gestopt was met groeien. We waren net 6 weekjes, dus we wisten ook niet zeker of er al hartactie zou zijn. De hele nacht heb ik liggen draaien in bed en voor het eerst die nacht heb ik gedroomd over Henry's echo met 34 weken. Voor het eerst werd ik wakker met een angstig gevoel, het gevoel dat dit ons opnieuw kon gebeuren. We hadden de eerste echo om 08:45 en de gynaecologe heeft direct de echo gemaakt. In eerste instantie zagen we alleen een vruchtzakje. Tranen sprongen al in mijn ogen. Zie je wel, we mogen het niet... Maar bij het draaien van de echokop kwam een vruchtje in beeld van wel 2 mm mét kloppend hartje. Het hartje klopte vrij langzaam, maar niet onregelmatig. We zaten ergens tussen de 5,5 en 6 weken en alles zag er voor deze periode écht heel goed uit. Verliefd, dat is het enige woord wat mijn gevoel op dat moment kon omschrijven. Verliefd op dat doperwtje van 2mm. De gynaecologe heeft ons verteld dat er veel fout kan gaan nog omdat het nog erg vroeg is, maar daar zijn we ons ook echt van bewust.

De dagen tussen de eerste en de tweede echo waren moeilijk, het leek met de dag alsof de zorgen toenamen. Voorheen maakte ik me zorgen om of troeteltje wel goed genesteld was en of er echt een kindje groeide met kloppend hartje. Toen we wisten dat het hartje klopte, maakte ik me continu druk over dat hartje. Klopt het nog? Het is heel fijn om te weten dat het goed zit, maar waar iets goed zit, kan wat fout gaan. We weten nu dat troeteltje het goed doet. Had het makkelijker geweest in de waan te blijven, de waan dat  het fout zit omdat die kans 1 op 4 is? Had ik me dan minder zorgen gemaakt>

Maandag 28 februari om kwart voor 4 hebben we de intake bij de verloskundige ne ook weer een echo. De verloskundige wilde het eerst via de buikwand proberen. Wederom een hartverzakking, ze kreeg via de buikwand namelijk alleen de vruchtzak in beeld. Vervolgens, via de inwendige echo zagen we dat ons troeteltje van 2 naar 8 mm gegroeid was. Termijn 6w5d! Precies zoals ik berekend had. Uitgerekende datum voor nu 19 oktober 2022. De verjaardag van Henry's oma Twix! 

De terrornachten vlak voor een echo zullen vrees ik blijven. Maar des te groter het genot als we op de echo een kloppend hartje zien. Het beeld van het kloppende hartje van onze baby, daar kan ik uren van genieten... Alleen de spanning ervoor is snijdend. De tijd in de wachtkamer voor de echo heel erg spannend. En iedere keer dat ik naar buiten loop met een foto van ons kindje, ben ik helemaal trots op dat kleine wondertje!