Brief aan het meisje in mijn buik. #2

Al 30 weken samen. En eerlijk gezegd kunnen de volgende 8, 9, 10 of misschien 11 weken niet snel genoeg voorbij gaan voor mij.

Ik mis mijn skinny jeans, een bagel met zalm en een wijntje. Ik ben buiten adem als ik mijn tanden poets, moet kokhalzen als iets stinkt en ga ongeveer 5 keer in het half uur plassen. Ik heb elke seconde van de dag HONGER, zelfs als papa net naar de supermarkt is gegaan om chocola voor me te halen.

Ik hoef geen groente, ik wil chocola.

Ik wil alleen. maar. chocola.

Misschien lust jij straks wel helemaal geen melk... Jij hebt deze hele zwangerschap alleen maar chocola kunnen proeven in mijn buik. Daarom staan de pakken chocomelk al op het boodschappenlijstje voor als je straks geboren bent.

Ik mis mijn veters strikken zonder dat ik in onmogelijke posities moet gaan zitten omdat ik er anders niet bij kan. Ik mis het normaal opstaan in plaats van eerst 4 halve koprollen te hoeven maken voordat ik eindelijk eens de goede houding heb gevonden om omhoog te komen. Languit in de winkel omdat ik niet op kan staan zal ik dan ook echt niet missen straks, dat snap je wel. Ik mis crackertjes eten met papa op de bank zonder dat ik hoef te checken of ik de brie wel mag eten. Oh en ik mis lopen zonder pijn. Dat vooral.

Maar jij bent alles waard.

Dus, ookal kan ik straks mijn skinny jeans weer aan en kan ik weer liters cola en koffie drinken zonder me schuldig te voelen, ik mis het idee dat je altijd bij me bent nu al. Ik wil je in een doosje stoppen en je voor altijd bij me houden. Maar meisje, het is nou eenmaal de bedoeling dat je aan het einde van deze zwangerschap uit een doosje komt... (mama is haar gevoel voor humor duidelijk niet kwijt geraakt tijdens de zwangerschap.)

Ik kan niet wachten tot je bij ons bent en dat we aan je kunnen laten zien hoe leuk wij het hebben met elkaar. Zelfs als papa en mama een discussie voeren over iets waarvan we al lang al weten dat mama gelijk heeft (sorry schat maar het is nou eenmaal zo).

Ik kan niet wachten om je te laten zien hoe goed jouw grote broer kan dansen en hoe hij altijd 40 keer opnieuw tandpasta op zijn tandenborstel wil tijdens het tanden poetsen. Hoe hij altijd een beetje plas ophoudt zodat hij nog een keer op het potje kan plassen (en dus nog een sticker mag plakken). Hoe we daarom in één weekend twee keer bij de McDonalds zaten omdat hij dat nou eenmaal kan verdienen als hij op het potje plast.

Hoe hij al weken lang roept dat je ZIJN babyzusje bent en van niemand anders.

Ik kan niet wachten om je te laten horen hoe goed papa en mama kunnen meezingen in de auto. Ben zelfs heel erg benieuwd hoe lang het gaat duren voordat je ons opgeeft voor The Voice of Holland... Hoe papa al met je grote broer heeft afgesproken dat ze iedereen gaan "beuken" die bij jou in de buurt komen. Je gaat zien dat jij papa zijn kleine prinsesje bent en dat ik op elk meisje die in papa zijn buurt komt jaloers ben, behalve op jou.

Maar het belangrijkste; hoe je gaat zien dat jij de hele wereld bent voor ons en voor jouw familie. Mijn grootste wens is dat jij prachtige herinneringen kan gaan maken en dat je lekker veel gaat lachen (maar dat moet goed komen met zulke gekke ouders). Dat jij weet dat je altijd naar papa en mama toe kan komen als jij ons nodig hebt. Ik ga je leren dat het niet erg is om iets een beetje eng te vinden. Want geloof mij, ik vind het stiekem best wel spannend om jouw mama te worden.

Ik ga nog even extra genieten van het getrappel in mijn buik de komende weken lief meisje, dat mis ik stiekem nu al. Maar ik kan niet wachten om je te ontmoeten.