Bezoek Radboud Nijmegen

Het duurde even voordat ik weer iets wilde typen. Ik heb eerst de uitslagen afgewacht.

Op maandag 10 juli gaan we vroeg op weg naar Nijmegen. Vol met spanning en stress, maar wel iets minder dan ons laatste bezoek aan het ziekenhuis. De avond ervoor was ik zelfs rustig en geloofde ik nog steeds in de gezondheid van ons kindje.

We worden uit de wachtkamer gehaald en van spanning komen de tranen weer. Gelukkig worden we door lieve mensen opgevangen en kalmeer ik weer snel. De verpleegkundige en gynaecoloog zijn erg aardig en leggen rustig de bedoeling van die ochtend uit. 

Na de algemene intake vragen mag ik snel gaan liggen voor de echo. Het valt ons meteen op dat het vocht bij het hoofdje, buikje en rug weg is! Hoe dan? wat super goed! De gynaecoloog gaf aan dat vocht maar vocht is en niet altijd te wijten is aan een afwijking. Ze zijn hier zo veel rustiger en we worden nu ook veel beter geïnformeerd. De baby wordt van top tot teen nagekeken en er worden helemaal geen gekke dingen gevonden. Nou weer fijn nieuws om te horen! De nek is helaas nog wel veels te dik, dus we moeten ons voorbereiden op een kindje met down, Turner of een chromosale afwijking. Ook geeft de gynaecoloog nog aan dat de kans op een miskraam heel klein is en ik daar niet meer bang voor moet zijn. We schieten weer van heel emotioneel naar een gevoel van hoop. Om te onderzoeken naar deze afwijkingen, wordt er een vlokkentest afgenomen bij mij. Het desinfecteren vond ik nog het vervelendste, maar ik heb verder helemaal niks gevoeld. Het was wel interessant om de hapjes genomen zien worden op de echo. 

Er wordt ook nog bloed van ons beide afgenomen en voor de zekerheid de 16 weken echo ingepland. 

Al met al was het een prettige ochtend waarin we heel goed geïnformeerd zijn en we zelfs weer wat hoop hebben gekregen. 

Na 2-3 dagen krijgen we de eerste uitslag van down of Turner. Na 2-3 weken komen de andere uitslagen. 

We gaan echt met een beter gevoel weg en eten nog even iets lekkers voordat we weer terug rijden. 

Na 3 dagen worden we in de ochtend al gebeld met goed nieuws! Het kindje heeft geen down, patau, Edward of Turner syndroom. En we weten nu ook al het geslacht… maar dat houden we nog even voor ons. Nou wat heerlijk en we vieren het door pannenkoeken te bakken voor de kinderen. 

Na 2 weken worden we einde van de middag gebeld met de tweede uitslag al. Het is alweer goed nieuws! Er zijn geen afwijkingen gevonden bij ons kindje. Huilen van opluchting en blijdschap. 

We gaan nu even zonder spanning op onze vakantie en daarna gaan we weer terug voor de 16 weken echo. Want nu gaan de organen van ons kindje goed in de gaten gehouden worden. 

We geloven nog steeds in ons kindje en gaan ervoor!