11 maanden geleden
Anorexia & zwanger: "Ik ben al zoveel aangekomen"
"Ze verlangt naar het onbezorgde van sommige andere zwangeren"
Een grote kinderwens. Ze verlangt naar het onbezorgde van sommige andere zwangeren. Ze wil kunnen genieten van het nieuwe leven wat in haar groeit. Trots kunnen zijn op haar groeiende buik, die het bewijs is van de baby die ze zo lief heeft. Maar ze kan het niet.
Blij kijkt ze naar het beeldscherm in de echokamer. “Het lijkt wel of de baby naar ons zwaait!” lacht ze. Vertederend kijkt ze hoe de baby zich omdraait. Dan zet de gynaecoloog het beeld stil. “De baby loopt achter in de groei. In het belang van de baby, willen we daarom de sondevoeding verhogen.” Haar stemming slaat om. De net nog twinkelende ogen, worden leeg en hol. Haar ziekte neemt het gesprek over.
Ze springt van de onderzoeksbank af. Ze huilt en schreeuwt. De stem in haar hoofd wordt krachtiger en ze raakt in paniek. Met haar vingers duwt ze op haar buik. “Ik ben al zoveel aangekomen, de laatste dagen ben ik van mijn sonde afgebleven. Ik heb ook al een week niet overgegeven, en nu straffen jullie mij alsnog.” Boos, verdrietig, maar vooral angstig voor wat er komen gaat, voor de controle die ze lijkt te verliezen, zoekt ze krampachtig naar houvast.
“We willen je vanmiddag opnemen en starten met een nieuw plan.” vervolgt de gynaecoloog. Ik zie de twijfel in haar ogen, ergens diep van binnen weet ze dat dit nodig is voor de baby. Haar baby. Maar de stem in haar hoofd overschaduwt alles. Ze lijkt iets te willen zeggen, maar loopt dan huilend weg.
En mijn hart huilt mee, terwijl ik zo hard als ik kan hoop. Oh kleine baby, geef het niet op. Groei door. Ze zal je liefhebben. Ze zal je dragen en van je houden. Ze zal je beschermen. Ze zal alles voor je doen wat ze kan. Maar wat je nu van haar nodig hebt is het onmogelijke voor haar. Oh baby, nog zo onschuldig en klein. Hoe gewenst je ook bent, je zal het altijd verliezen van de stem in haar hoofd.
© Leven van een Verloskundige
* Ben of ken je iemand met een eetstoornis dan kan dit verhaal extra heftig zijn. Neem bij vragen of zorgen altijd contact op met een professional. Het Leontienhuis is gespecialiseerd in eetstoornissen en biedt hulp bij herstel.
Voor iedereen die dit leest: heel veel kracht en liefde van mij. 🤍
Anoniem
Het moederschap begint al tijdens de zwangerschap. Je moet dan al keuzes maken en voor je ongeboren kind zorgen. Ik schrik heel erg van deze moeder. Ze is bang voor kilo's, en lees niks over de schuldgevoelens van groeiachterstand. Hoop voor dit ongeboren kind dat er een veilig thuismelding gedaan wordt. Om vanuit dit oogpunt moeder te verplichten zorg te dragen voor haar ongeboren kind.
Anoniem
Anorexia is een ziekte, geen keuze. Als eerste zal ze bang zijn voor de kilo's, dat is de ziekte die spreekt, schreeuwt! Dat schuldgevoel zal later komen... wat hier geschreven wordt is de eerste reactie en er wordt niet ingegaan op hoe het verder is gegaan. Deze vrouw gelijk afschrijven als goede moeder is dan wel erg kort door de bocht..
Anoniem
Je hebt duidelijk geen idee van de ziekte waarmee ze worstelt.
Anoniem
Je weet denk ik niet wat haar ziekte inhoudt anders zou je niet zo reageren
Anoniem
Hoop dat je kracht vind de stem te laten zwijgen de twinkel terug te laten komen en de hulp aan te nemen die je geboden word ergens kan je dit echt jij kan dit geloof in jou en niet alleen de andere stem🩷💙❤️
Anoniem
Egoistische keuze om een kind te krijgen in deze situatie. KOPP kind in de maak. Moeder brengt kind in levensgevaar door haar eigen problematiek. Zelfs het stuk is geschreven vanuit de visie dat het kind het vol moet houden om de moeder te ondersteunen.
Anoniem
Je kent haar verhaal niet. Haar achtergrond niet, het waarom niet… Deze reactie vol walging en veroordeling zegt meer iets over jou dan over deze zwangere vrouw…!
Anoniem
Jeetje! Als moeder die in haar derde zwangerschap anorexia ontwikkelde walg ik van deze opmerking. Het is geen keuze om een eetstoornis te ontwikkelen, het is een ziekte. Ik ben het niet eens met de afsluiting van deze blog, de stem van een baby kan wel harder schreeuwen dan de stem van de anorexia, maar wel met de juiste begeleiding om dit te kunnen horen.
Anoniem
Wauw wat een reactie
Anoniem
Kinderen krijgen is sowieso egoïstisch. Doe niet net alsof jij beter bent dan deze vrouw die jij helemaal niet kent.
Anoniem
Er zijn veel slechtere moeders op de wereld dan deze vrouw die aan een ziekte lijdt waar ze niet voor gekozen heeft. Ze vecht ertegen, en ze wil haar kind...we weten niet hoe de situatie verder gaat, we lezen alleen de eerste paniekreactie op verhogen van voeding. Dat is een eerste reactie. Wie zegt er dat ze dat geweigerd heeft?