2x vroeggeboorte.. en Zwanger van de 3de.. zal deze 3e keer dan ook weer zo zijn? of mag ik het dan eindelijk eens meemaken een kindje te voldragen.

24 mei 2013 werd mijn sterke en vooral dappere meisje Jaylinn geboren met 26 weken.. 15 maanden aan 1stuk door hebben wij met zijn 2e moeten door brengen in het WKZ omdat ze zoveel tegenslagen heeft gehad wat een ander zich niet kon indenken. 

Na haar geboorte zei ik al, dat als ik een vriend kreeg en hij kinderen zou willen hij dan maar naar een ander zou moeten gaan. Want ik ging me er dus echt niet nog een keer aan wagen! Niet aan die verschikkelijke bevalling die 3dagen heeft geduurd en al helemaal niet aan de rollercoaster wat daarna begon op mijn 17 jarige leeftijd.. alleen maar operaties en ziekte bed van me kleine meisje. en ik zat daar maar machteloos toe te kijken hoe ze elke keer weer van een opbloeiend mooi en sterk meisje naar een dood ziek meisje veranderde.  maar hey we hebben het gehaald Samen en we staan sterk. 

 eind 2016 leerde ik mijn huidige partner kennen en kwam in een relatie. hij had een zoon en ik een dochter,, nou meer zou ik niet willen dus het was goed zo. alleen dacht hij er anders over en ik was nog steeds niet helemaal bij gekomen van alle ellende en verdriet die ik met me eigen dochtertje had. we gingen samen wonen en begonnen aan ons avontuur. Samen en met onze 2 kinderen.

eind 2017 voelde ik me niet al te best en slikte wel gewoon de pil,, ,maar die deed niet geheel zijn werk en mijn lichaam vond die niet zo heel erg leuk. mn vriend had al een paar keer gezegt dat hij dacht dat ik zwanger was en het niet geheel onverstandig was een test te doen.. tja je weet natuurlijk maar nooit. zoals gezegt dus ook maar gedaan... en je raad het natuurlijk al.. ik was ZWANGER.. die streepjes maakte me al helemaal gek! me gedachten draaide in overuren en iuk kon alles behalve lachen. ik wou schreeuwen en heel hard huilen,, dat huilen heb ik gedaan maar dat schreeuwen heb ik meer even in me eigen gedaan. hij was blij ik dus totaal niet! er ging bij mij al weer 50 dingen tegelijk door mijn hoofd, want wat nou als ook deze te vroeg word geboren.. wat nou als ook deze zo ziek word.. wat nou als ik weer zolang in het ziekenhuis naast me kind moet zitten en mijn andere kind thuis ook zit.. wat nou als deze het niet gaat overleven.. wat nou al ik niet sterk genoeg ben om alle ellende nog een 2 de keer mee te moeten maken en er aan onder door zak? ik kon niet stoppen met denken en ging door de malle molen in het ziekenhuis. vanaf 16 weken om de 2 weken een baarmoedermond meeting en beginnen met elke week spuiten van Proluton. nou lekker joh, zn spuit in reet en om de week met je benen wijd. maar het moest en de rust was inmiddels een beetje in me terug gekeerd. ik moest me sterk houden ongeacht wat. of het nou wel of niet te vroeg geboren zou gaan worden ik moest er staan en me beste beentje voor zetten want ook van dit kindje hield ik al en zou ik alleen nog maar meer van gaan houden. helaas was het behandel plan van de artsen niet sterk genoeg en werd met 27 weken Jackson geboren. een prachtig ventje en zo sterk als een beer. hij heeft laten zien dat het ook anders kon. geen tegenslagen en hij maakte sprongentjes vooruit. op de uitgerekende datum mocht hij naar huis en konden we van hem genieten. daar begon mijn 1x avontuur met een echte baby thuis.. iets wat mijn ogen en hoofd heeft geopend. het kon dus echt anders! een jaar na zijn geboorte begon het bij mij te kriebele.. ik wou er nog wel! ookal is de kans groot dat ook deze te vroeg geboren gaat worden en misschien deze wel een tegenslag kan krijgen.. ik wou nog een kindje! en heb het hier met mijn partner over, volgens mij moet hij er nog van bij komen,haha! maar ook hij staat er achter en zouden ons er nog wel een keer aan wagen. een grootgezin is gezellig,leuk en alle liefde en plezier die je met elkaar hebt is onbetaalbaar. 

allhoewel we er voor 100% achterstaan hadden we niet gedacht en verwacht dat het al zo snel zou zijn. Noverber 2019 komen we er achter dat er een 4de wonder bij zal komen. blij? Ja dat was ik, zou ik dan misschien nu het een keer mogen mee maken om het kindje te mogen voldragen? ookal is die kans klein droom ik er toch van! Het protecol in het ziekenhuis bij de Gynaecoloog is weer begonnen,, we zijn de 16 weken voorbij en zitten weer aan een andere vorm van de Proluton en aan de baarmoedermetingen. tot en met 26 word ik weer strikt in de gaten gehouden maar helaas wilt dat niet alles zeggen. inmiddels ben ik 19 weken zwanger en krijgen wij er nog een Meisje bij! en ja ook deze baby zal net als wij allen met een J gaan heten:)