1e vs 2e zwangerschap

Mijn eerste zwangerschap vond ik best pittig. De eerste 20 weken was ik misselijk, gelukkig niet in het extreme dat ik constant moest overgeven. Maar ik had totaal geen eetlust en van heel veel geuren werd ik gelijk misselijk. Hierdoor had ik natuurlijk weinig energie en wilde ik het liefst de hele dag niks doen. Maar werken ging natuurlijk gewoon door en we waren net bezig om te verhuizen. Omdat ik in het begin alles nog even stil wilde houden totdat we bij de verloskundige waren geweest, dachten sommigen ook dat ik helemaal geen zin had om te verhuizen, ik was niet enthousiast en er zat weinig energie in me. Ik vond het daarom ook erg moeilijk om lang te moeten zwijgen over de zwangerschap. Gelukkig hadden we de eerste echo met 7 weken en hebben we een week later het aan iedereen bekend gemaakt. Doordat ik er nu openlijk over kon praten was het allemaal makkelijker vol te houden. Gelukkig ging het na 20 weken een stuk beter met me en kon ik ook steeds meer genieten van de zwangerschap. Alles vond ik wel spannend, maar het was dan ook allemaal voor het eerst. Toen het einde naderde vond ik het weer zwaar worden, ook het fietsen naar mijn werk vond ik zwaar. De laatste dag dat ik thuis kwam van werken heb ik ontzettend hard gehuild. Wat was ik eraan toe om met verlof te gaan!

Ze vonden Oliver te klein en daarvoor kreeg ik meerdere controles, ook bleef hij in stuit liggen. Met 37 weken hebben ze een draaipoging gedaan en deze lukte gelukkig in 1x! Ik vond het doodeng en was ook bang voor de pijn die het zou geven. Maar ze stelde me gerust en namen de tijd voor me. En binnen 5 min was Oliver omgedraaid en het viel reuze mee met de pijn! Het was een hele positieve ervaring. Maar door deze draaipoging kon de bevalling wel eerder beginnen dus hielden ze me nog beter in de gaten ook omdat ze Oliver te klein vonden.

Het was heerlijk om van mijn verlof te genieten en nog veel lekker thuis te kunnen doen maar het waren ook spannende weken omdat ik iedere keer bij elk krampje dacht ‘zou het dan nu begonnen zijn...’ maar Oliver had het erg naar zijn zin in mijn buik en uiteindelijk moest ik met 42 weken ingeleid worden. Die laatste weken waren niet zozeer zwaar vanwege de kwaaltjes maar eerder vanwege dat het zolang duurde voordat Oliver zich zou melden. Daarom was ik erg blij dat het ziekenhuis eindelijk actie ondernam om hem te halen.

Bij mijn 2e zwangerschap was ik erg misselijk en leek het zelfs erger te zijn dan bij Oliver. Ik moest heel veel overgeven en uiteindelijk medicijnen gekregen om de misselijkheid wat weg te kunnen nemen. Na 3x gebruik maken van de medicijnen, ging het al een stuk beter met me en kon ik ook steeds meer eten.

Ook Harvey vonden ze een kleine baby en ook bij hem kreeg ik extra controles, ook leek het er even op dat Harvey niet groeide maar dit was al snel wel goed.

Die extra controles vond ik niet erg omdat ik dan steeds de baby kon zien maar het maakte me wel onzeker. Wat als ik nu meer en beter me best had gedaan met eten. Gelukkig maakte ik me nu minder druk dan bij Oliver omdat hij uiteindelijk een mooi gewicht had bij de geboorte dus had ik er vertrouwen in dat dit bij Harvey ook wel goed zou komen.

Met 35 weken ging ik met verlof en toen vond ik het weer zwaar worden. Ik kreeg gelijk heel veel last van voorweeën. Met 37 weken had ik al 3 cm ontsluiting. Ik wilde niet net als bij Oliver tot 42 weken lopen omdat dat ook uiteindelijk niet goed uitpakte voor Oliver. Meerdere keren heb ik er op aangedrongen om eerder in de grijpen. Maar omdat ik pas 37 weken was en nog maar 3 cm ontsluiting gingen ze niks doen zolang de baby het goed bleef doen. Ik vond het erg zwaar worden door de constante voorweeën die ik had en een kleine dreumes die ook nog rondliep. Gelukkig sliep Oliver nog elke dag 2x en dat waren voor mij de momenten om bij te komen. En zo gingen de dagen langzaam voorbij totdat ik precies met 39 weken bevallen ben van Harvey.

Als ik de zwangerschappen met elkaar vergelijk vond ik mijn eerste zwangerschap toch zwaarder dan mijn tweede zwangerschap. Denk dat dat ook vooral kwam doordat het mijn 1e zwangerschap was en alles nieuw voor me was. Hoe heb jij je zwangerschap(pen) ervaart?

In mijn volgende blog zal ik mijn bevallingsverhaal delen van Harvey 🥰.