19.03.2022 Rondleiding door crematorium

Dit is achteraf gezien wel een moeilijke gedachte, met mijn zwangere buik naar het crematorium om jouw uitvaart te regelen. Dat terwijl je nog vrolijk ronddanst in mijn buik, en gelukkig nog niet doorhebt wat er allemaal gaat gebeuren. Elke dag voelde ik je vrolijk kleine schopjes geven.

Ik werd ontvangen door een vriendelijke dame, die achteraf ook onze crematie zou begeleiden. Ik mocht de opties bekijken en heb gekozen voor een intieme crematie. We zouden dit volgende week woensdag om 11:30 laten plaatsvinden. In kleine kring, met onze beide gezinnen (ouders, broers en aanhang) en hebben benadrukt dat dit geen “moetje” zou zijn. Dus alleen wie er wilde. 

Mijn vriends broer gaf eerlijk aan dit niet te kunnen, dus die miste samen met zijn vriendin als enige. 

Ik mocht kiezen of we ons kleine mannetje wilden laten staan of dat we hem samen, of door iemand anders, de ovenruimte in zouden brengen. Deze gedachte vond ik verschrikkelijk. De dame heeft mij de ruimte laten zien en ondanks dat dit er ontzettend keurig en niet-eng uitzag kon ik mijn tranen niet bedwingen. Deze plek, deze kamer, voor deze oven, zou ik jou voor het laatst gaan zien. Dit terwijl ik je nu nog niet eens heb gezien. 

Thuis had ik al nagedacht over een liedje wat we wilden afspelen. Ik heb gekozen voor het nummer van Blof - Zo mooi. Ik vind Blot een fantastische band en dit nummer sloeg perfect op onze situatie. Tevens is het niet een liedje die wekelijks op de radio te horen is:

Alle deuren stonden open,

je kwam eraan.

En alles was er klaar voor;

We maakten de gebaren die je maakt als iemand welkom is.

Zo welkom dat het bijna pijn doet,

de pijn van het er bijna zijn.

Zo mooi,

je was zo mooi,

zo mooi.

Je had nog mooier mogen worden maar je kon het niet.

En wij blijven altijd op je wachten.

Waar ter wereld we ook lopen

je blijft bestaan.

We konden je niet kennen maar we weten wie je bent

en je blijft iemand die welkom was.

Zo welkom

dat het altijd pijn doet,

de pijn van het er bijna zijn.

Zo mooi,

je was zo mooi,

zo mooi.

Je had nog mooier mogen worden maar je kon het niet.

En wij blijven altijd op je wachten

Je mooie grote ogen die de wereld zouden zien.

Je hield ze stevig dicht,

misschien is het maar beter zo,

misschien.

Je was zo mooi,

zo mooi.

Je was zo mooi,

zo mooi.

Je had nog mooier mogen worden maar je kon het niet.

En wij blijven altijd op je wachten.

Je was zo mooi...

Alle deuren staan nog open,

jij komt eraan...