Niks geen smakelijk eten hap hap hap

Toen Mateo nog maar net geboren was, was ik in mijn hoofd al bezig met zijn eerste hapjes vast eten. De prutjes en papjes waren denkbeeldig al gemaakt nog voordat Mateo überhaupt 90 cc aan flesvoeding mocht.

Koken is een enorme grote hobby van mij en zelfs van het maken van gezonde en voedzame babyhapjes maakt mijn hart een sprongetje. 

En oh wat hoopte ik op een allesetertje.

Toen hij ongeveer 4 à 5 maanden was, keek meneertje het eten al van ons bord en wilde ook zo graag wat proberen.

Yes! Daar gaan we dan.

De oranje, rode, groene en ondefinieerbare prutjes gingen er meteen super goed in.

Pompoen, banaan en wortel om mee te beginnen maar al snel lustte hij zo'n beetje alles. Bietjes, linzen, courgette, spinazie, appel, peer, frambozen... het enige wat hij niet meteen lustte was broccoli maar dat veranderde ook snel. 

Het maken van zijn eten was echt dat feestje wat ik voor ogen had en jeuj wij hadden een alleseter.

Niks geen drama, hij keek uit naar zijn prutjes.

En ik keek uit naar de eetmomentjes om te zien hoe hij weer genoot van de keuken van diMama.

Maar we zijn nu in de fase beland dat hij baldadig wordt aan tafel.

Het avondeten is helemaal geen feestje meer.

Waar is mijn lieve mannetje gebleven wat zo braaf zijn mondje open deed als de lepel eraan kwam?

Waarom zit daar nu ineens een klein (maar schattig uiteraard) monstertje aan tafel die de lepel uit mijn handen grist en die wat erop zit overal zo'n beetje in smeert en/of vakkundig op de grond kwakt?

Hij friemelt soms zelfs het eten uit zijn mond, wat er per ongeluk in is beland, en klettert het alsnog op het laminaat.

Dat alles begeleid door een symfonie van takkenherrie die qua oorgevoel te vergelijken is met nagels die over een schoolbord gaan. Of piepschuim brrr.....

Elke avond is het een klerenbende op, onder en rond de tafel en zijn stoel.

En het toetje bestaat steevast elke avond uit een driftig huilconcert.

Smakelijk eten hap hap hap.

Not not not......

Het is vast een fase. Al lees ik overal zo'n beetje dat eten altijd 'een dingetje' is bij kinderen. Zelfs als ze al puberen.

Maar zijn er lezers die tips hebben om het een beetje gezelliger te maken?Dan houd ik me meer dan aanbevolen.