Melkfabriek van moedernatuur

Dit was het dan, mijn borstvoeding avontuur. Voor de allerlaatste keer, het was kort, intens maar krachtig.

Ik zeg altijd ik ben geboren om voor eeuwig borstvoeding te geven, als eerste ben ik een geboren chaoot en ik vergeet altijd van alles als ik van huis weg ga, en zo dus ook flesjes, poeder luiers etc! Dus borstvoeding geven was voor mij vanzelfsprekend al was het maar uit luiigheid. Daarbij het enige wat dan wel gelijk gezond functioneert is mijn melk productie ( wel zo handig met mijn plan om voor altijd borstvoeding te geven) 😜

Maar toch is mijn borstvoeding avontuur abrupt tot een einde gekomen.

Yuna dronk net als Mare super onrustig, van headbangen aan mijn tepel tot complete paniek. Dit bracht mij in complete stress met zo’n overproductie aan melk. Soms was ik zelfs elk uur aan het voeden 🤱🏻, ik had wel afgesproken als het mentaal niet lukt stop ik meteen. Maar dat vond ik wederom niet zo makkelijk als ik dacht! In mijn hoofd werkt het gewoon zo, dit is de makkelijkste en gezondste wat je kan doen en je hebt het van moedernatuur gekregen dus je doet je best er maar voor ( dit strenge stemmetje zit altijd in mijn hoofd) Maar ik haalde er geen plezier uit om zo te voeden en Yuna ook niet! Daarbij slik ik flinke pijnstilling voor mijn bekken waardoor ik mijn moedermelk met regelmaat 42 uur lang moest weg gooien.

Inmiddels drinkt Yuna volledig op de fles, en dat gaat super! Dat stukje dat het nu echt voorbij is, dat mijn lichaam niks wonderlijks meer maakt voor mijn baby, dat geeft een klein beetje liefdes verdriet! 💔

En zo moet ik wederom weer afscheid nemen van mijn prachtige volle boobies en mijn theezakjes weer verwelkomen!

En moeten mijn kinderen er maar aan wennen om zo nu en dan zonder eten door het leven te gaan als ik weer eens wat vergeet 😜

( grapje natuurlijk)

Liefs 💋