Einde borstvoeding-avontuur

De ochtend na mijn spoedkeizersnee begonnen we over het geven van borstvoeding, ik was blij dat ze hier over begonnen want zelf was ik daar totaal niet mee bezig. Guus kon nog niet zelf drinken dus we besloten dat nadat ik voor het eerst met hem ging buidelen ik ging beginnen met het kolven. Na wat uitleg hoe het apparaat werkte kon ik aan de slag gaan en proberen er zoveel mogelijk uit te krijgen. Elke 3 uur deed ik een poging. Eerst met de hand proberen en daarna met de elektrische kolf. Na een paar keer zonder succes kwamen er in de avond een paar hele kleine druppels uit YES wat was ik blij. Dit vingen we op met een klein spuitje en dit mocht de trotse papa natuurlijk naar de kinderafdeling brengen.

De dagen erop ging ik elke 3 uur kolven en kwam er steeds een beetje meer productie, veel was het niet maar ik kreeg er vaak precies 1 voeding uit. We hebben geprobeerd hem een paar keer aan te leggen maar dit kon hij nog niet. Toen Guus bijna 1 week oud was ging ik met ontslag uit het ziekenhuis. Toen ik thuis aankwam werd het kolf apparaat gebracht en kon ik ook thuis aan de slag gaan. Ik merkte dat het elke 3 uur wakker worden niet veel goeds deed aan mijn herstel maar ik wilde doorzetten.

Toen ik 3 dagen thuis was en ik op 's ochtends wou kolven kwam er zo goed als niks meer, ik schoot in de stress en baalde hier enorm van. Een grote voorraad had ik niet omdat mijn productie steeds precies genoeg was voor Guus zijn voedingen.

3 uur later probeer ik het weer maar ook toen kwam er bijna niks uit. Ik heb het nog meerdere malen geprobeerd, ook in het ziekenhuis naast zijn couveuse maar het mocht niet baten. Het betekende helaas het einde van mijn borstvoeding-avontuur. Mijn lichaam kon het allemaal even niet meer aan, de vermoeidheid van het weinig slapen, herstel van de keizersnede en de combinatie met de zorgen die de vroeggeboorte met zich mee bracht. Het was te veel.

Aan de ene kant was ik ontzettend trots dat ik Guus zijn eerste paar dagen mijn vloeibaar goud heb kunnen geven, mijn melk wat zich helemaal had aangepast aan de vroeggeboorte. Anderzijds was ik teleurgesteld en voelde het als falen in het moeder zijn.

Overal waar er gevraagd wordt of ik borstvoeding geef moet ik toch altijd even slikken, ik had het zo graag gewild.

Ik zal het als het ons gegeven is in de toekomst het zeker weer proberen maar hou er nu wel rekening mee dat het niet altijd lukt.