Van babykamer naar afscheid

Na het horen van de NIPT uitslag was er veel duidelijk. Met trisomie 13 valt niet te leven, en dus stond voor ons de bijzonder pijnlijke keuze vast. We zouden de zwangerschap gaan afbreken. 

Wat volgt is pijn, verdriet, rouw, maar ook keuzes. Want wat gaan we met onze jongen doen na de bevalling? Nemen we hem mee naar huis? Willen we hem begraven? Cremeren? 

5 dagen geleden dachten we nog na over de babykamer en nu moeten we het afscheid vorm geven. De harde en pijnlijke realiteit. 

Over 4 dagen is de bevalling. Nog heel even mag ik genieten van het lieve kleine mannetje in mijn buik, alvorens ik hem mag vasthouden. Wat zie ik op tegen het bevallen. Hoe zal hij eruit zien? Is het eng?