Mama van Yara gezocht

Mama van Yara gezocht

Er zwermen dagelijks heel veel zieltjes om mij heen, gewoon om mij te steunen en om plezier te maken maar ook zieltjes die op zoek zijn naar hun mama. Ze zijn de verbinding met hun mama verloren door een miskraam, abortus of een vroeggeboorte. Met regelmaat luister ik naar zo’n zieltje en vandaag luister ik naar Yara:

Yara laat zich aan mij zien als een heel rustig en timide meisje wat vorig jaar vroegtijdig de baarmoeder heeft moeten verlaten. Het was de zielsafspraak tussen haar en haar mama omdat ze beide deze ervaring op wilden doen.

Als je samen op de wolk zit en naar de aarde kijkt en plannen maakt voor welke ervaringen je op aarde op wilt doen is dat heel anders dan dat je ze hier op aarde mee maakt. Dan komen de emoties zoals verdriet, schuld en schaamte erbij kijken. Gelukkig heeft Yara van deze emoties geen last, waar ze wel last van heeft zijn de emoties die nu al zo lang door haar moeder gedragen worden. Afgelopen jaar heeft Yara haar moeder de keuze gemaakt dat het beter was dat Yara niet op deze aarde zou komen. Deze beslissing heeft ze genomen vanuit haar hoofd en niet vanuit haar hart. Met deze beslissing heeft ze meteen de deur van haar hart gesloten omdat toen het eenmaal gebeurt was er geen opluchting kwam maar een pijn die ze bijna niet kon dragen.

Als een kindje de beslissing neemt om niet verder te gaan dan durf je dit wel naar buiten uit te spreken, maar als je zelf als moeder deze beslissing neemt omdat je naar jouw eigen idee niet anders kon dan voelt dat als falen en dat geeft weer een gevoel van schuld. Dit is iets wat je liever voor jezelf houdt dan dat je dit met je buitenwereld gaat delen. Je schaamt jezelf en je bent bang om door de buitenwereld veroordeeld te worden, wat zullen ze wel niet van je denken.

Toch zijn dit beslissingen die van vandaag de dag nog steeds worden genomen, vanuit het hoofd in plaats van vanuit het hart. En daarom is Yara hier vandaag omdat ze heel graag weer in contact wil komen met haar moeder. Yara neemt haar moeder niks kwalijk, het is niet haar schuld dat zij op dat moment geen andere uitweg zag dan afscheid te nemen van Yara en ze zou heel graag willen dat haar moeder leert om te gaan met haar gevoel gemis en verdriet. Ook de tijd van schuld en schaamte is voorbij, het heeft nu lang genoeg geduurd. Het is tijd om met veel plezier dingen te gaan plannen en ’s morgens weer met plezier je bed uit te stappen. En Yara wil hier heel graag haar bijdrage aan leveren door het contact met haar moeder te herstellen.

Herken jij jezelf in het verhaal van Yara? Of ben jij de mama van Yara? kijk dan op mijn site voor de mogelijkheden waarmee ik jou met jouw kindje in contact kan brengen.

www.marjantlam.com