Leven zonder je kind, hoe doe je dit?

De Handleiding...

Ik heb hem nog steeds niet gevonden. Leven zonder je kind. Ik doe het, het lukt wel maar ook weer niet. Ik leef, ik zorg, ik werk, ik regel, ik doe het allemaal.. Hoe? Tja, geen idee eigenlijk. Ik doe maar wat. Ik probeer te luisteren naar mijn gevoel en dat werkt meestal wel. Maar op dagen als vandaag, als het missen een te klein woord is voor wat ik voel, werkt luisteren naar mijn gevoel in mijn nadeel. Alles vertraagt, staat bijna stil en zelfs de kleinste beweging voelt als te veel. Het hoort erbij, ik laat het er zijn maar damn, dit is zo het allermoeilijkste wat ik ooit gedaan heb.

Afleiding helpt maar niet altijd. Het doorvoelen en bepalen wat ik nu echt nodig heb, voelt als onmogelijk. Wil ik aandacht? Bezoek? Ergens heen? Of heb ik het nodig om hier alleen doorheen te gaan?

Nog nooit heb ik zoveel nagedacht als afgelopen bijna 7 maanden.

7 maanden alweer zonder mijn kind. Het wordt niet makkelijker maar moeilijker want het missen groeit! De regeldingen zijn bijna klaar en daarmee ook een stuk houvast. Wat overblijft is een hele grote leegte die nooit meer te vullen is.

Nu het stiller om me heen word, ik het steeds meer op eigen kracht moet doen, is de struggle nog veel groter. Doorgaan, keuzes maken, dealen met de overvloed aan emoties. Het is zo zwaar om het te doen...

Ik ben niet zielig, het gaat ook niet slecht maar weet dat mijn dagelijkse strijd om door te gaan, me heel veel kruim kost.. Help me, steun me, blijf me benaderen ook al kan ik er soms even niks mee. Snap me, vergeef me als ik te kort door de bocht reageer, als ik uithaal uit onmacht en pijn of als ik niks laat weten. Soms is dat voor mij de enige manier om een stapje vooruit te komen.

Er is geen handleiding... alleen mijn uitleg hoe het voor mij voelt, waar ik sta en hoe ik verder moet.

Tis wat het is..