13 weken echo, een boze droom

De 13 weken echo, eindelijk was het zover. Vol plezier en goede moed naar Bernhoven waar ik plaatsnam op de echotafel. Het kindje lag niet goed en het was allemaal moeilijk te zien. We startten uitwendig, om vervolgens verschillende keren te switchen naar inwendig en weer terug. Verschillende keren gingen we terug naar het hartje, want de echoscopiste kon het ‘niet goed zien’. Na het afronden stond ik op en zei ze; ik wil je toch doorverwijzen, ik kan het hartje niet goed beoordelen, en ik heb een vermoeden van een schisis. Alsof de wereld onder mijn voeten vandaan werd getrokken.. 

we kregen een verwijzing voor het Radboud en konden de volgende dag al terecht. Dat beloofde niet veel goeds. Eenmaal thuis konden we niets dan huilen, googlen en de tijd voorbij kijken.

Dinsdag 26 juli naar Nijmegen met lood in de schoenen. Na een kleine 2 minuten op de echotafel werd bevestigd dat er een schisis te zien was, en wel een dubbele. Daarnaast was er sprake van een lipspleet, kaakspleet en gehemelte spleet. Kort daarna sprak de echoscopiste uit dat ze ook zeker was van een hartafwijking, en geen kleine. 

Dit moest een boze droom zijn..