Mijn weg naar sterilisatie

1 oktober 2014 had ik mijn eerste positieve zwangerschapstest in handen. Totaal niet gepland.. Wou altijd wel graag kinderen maar he op langer termijn pas. Maar goed als je Russisch Roulette doet met de pil.. Tja dan kan het natuurlijk zomaar gebeuren.. Geschokt bij de test maar ook ontzettend blij want ze was hartstikke welkom.. Ja ze! Het werd een meisje geboren 21 juni 2015 nu alweer 4 jaar oud. Juni 2017 besloten we na het kopen van een huis voor een tweede kindje te gaan.. Gestopt met de pil en rekening houdend dat het wel een tijdje kon duren voor ik echt zwanger zou zijn. Maar gelijk was het raak en werd op 29 maart 2018 ons zoontje geboren .. Na een hobbelige tijd en wat relatiecrisis bleek in oktober 2018 dat ik zwanger was van nummer 3. Ontzettend geschokt alweer.. Maar goed zelfde verhaal als eerder eigen schuld. Gelukkig was de relatiecrisis alweer voorbij en konden we accepteren dat er nog een kindje bij kwam ondanks daarvoor riepen 2 is zat. Mijn (nu ondertussen) man zou er een knoop in laten leggen. Maar dat was te laat. Maar nogmaal ze was welkom en ja het werd weer een meid. Geboren 14 Juni 2019.  Dus nu 3 kindjes verder en nu toch echt wel zeker dat we het hier echt bij willen laten hebben we nogmaals het gesprek gehad over wat gaan we doen. Mijn man zou er dus nog steeds een knoop in laten leggen. Maar na wat gespreken blijkt dat hij het toch wel wat spannend vind. En dat begrijp ik best. Dus ik heb besloten dat ik mij ga laten steriliseren. Ook ik vind het spannend maar het stelt mij gerust dat ik onder narcose zal gaan dus knock out lukt me dat wel..?  Dus ik ga proberen mijn weg naar sterilisatie hier te delen. 

Ik heb afgelopen maandag een afspraak gehad bij de huisarts die mij doorverwezen heeft naar de gynaecoloog. 8 november mag ik langskomen. 

Nu hoor ik dus vaak dat ze wel eens moeilijk doen. Ik ben 29 en dat zouden ze wel eens te jong kunnen vinden. Zelf ben ik van mening dat het mijn lichaam en mijn keus is dus als ik dat wil dan hebben hun daar niet veel van te vinden. Maar ergens snap ik het ook wel. Stel dat je spijt krijgt dan kan je het niet meer terug draaien.

Maar ik ben er zeker van ik vind 3 kindjes genoeg! 

Lichamelijk en geestelijk ga ik nog meer kindjes ook zeker niet aankunnen mede door burnout en depressie klachten sinds 2016. Voor mij is het goed zo. Ben ongelooflijk trots op mijn 3 kinderen en hou ontzettend veel van ze en zou ze ook absoluut niet meer willen missen.

Maar we laten het hierbij. Alle kamers zijn bezet ?

Ik ben benieuwd naar mijn afspraak van 8 november. Dan laat ik weer van mij horen. 

Groetjes!!!