Onze reis - van weekend weg naar het ziekenhuis

Wij zijn een familie van vijf die gezellig een weekend weg zouden gaan. We zijn weg geweest, maar daar is ook alles mee gezegd. 

Onze jongste, net 13 maanden, had in het voorgaande weekend de vijfde kinderziekte. Bevestigd door de huisarts, koorts hoort erbij, niets aan de hand. 3 Dagen later was het al een stuk minder vrolijk en de huisarts heeft een dubbele oorontsteking geconstateerd. Antibiotica en goed laten drinken in verband met de koorts. Paracetamol erbij en het komt goed. 

Het is Hemelvaartsdag 2023. We zouden een weekend weggaan naar het zuiden van Nederland. We twijfelden nog omdat de nacht niet vlekkeloos verlopen was, maar omdat we (of althans ik) echt naar dit weekend toe hebben geleefd, hebben we ons ouderinstinct genegeerd met het idee in de auto de huisartsenpost te bellen voor advies over de antibiotica (van de 4 intakes heeft hij er 2 inclusief volledige maaginhoud weer uitgespuugd). We waren al bij Utrecht toen we als advies een ander medicijn kregen, maar daarvoor moesten we wel naar een ziekenhuisapotheek in de regio Amsterdam. Een ritje van iets langer dan 2 uur werd dik 3 uur. Petje af voor onze andere 2 kinderen (5 en 7 jaar), die hebben het echt perfect gedaan!

De hele weg lag onze kleine hummel als een bolletje weg te branden op mijn borst. De koorts bleef aanhouden en ons vrolijke jongetje, altijd in voor een grapje, wilde alleen maar slapen!

Vrijdag zijn we dan ook naar een huisarts geweest die vond dat hij medium ziek was. Antibiotica blijven geven (kuur van 3 dagen) en dan zou hij wel weer opknappen. Hij zag wel plekjes op de mond, dat waren aften. Zoiets werd vaker gezien en kwam door een verminderde opname van vitamine C. Ook dat past bij het ziektebeeld volgens hem.

We hebben de zaterdag en zondag echt zitten dubben om weer naar huis te gaan, maar hebben het niet gedaan. Wel waren we stipt op de check-out tijd weg en hebben het gaspedaal onderin gelegd om z.s.m. weer in Amsterdam te zijn. 

We hebben die kleine op bed gelegd en toen we hem niet makkelijk wakker kregen ‘s middags hebben we de huisartsenpost gebeld waar we 20 minuten later terecht konden. Daar was toevallig onze eigen huisarts en omdat zij hem eerder die week ook gezien had, heeft ze hem gelijk doorgestuurd om door de kinderarts te laten beoordelen. 

Door naar de spoedeisende hulp. Bloed afnemen, koorts meten, verhaal 20x uitleggen. Op een gegeven moment begin je aan jezelf te twijfelen. Zeg ik het juist? Heb ik de volgorde goed? Was het nou wel of niet zo? Ben ik wel geschikt om moeder te zijn? Ben ik egoïstisch geweest om toch een weekend weg te gaan? Verschrikkelijk!

Uit het bloed kwam naar voren dat hij een tekort had aan zout en dat zijn nieren minder goed meer functioneerden. Als hij ORS dronk mochten we wel weer naar huis, maar hij moest thuis de komende 4-6 uur elk uur 100ml ORS drinken. Omdat hij in het ziekenhuis goddank de ORS dronk zijn we weer naar huis gegaan. Maar toen begon het pas echt!

Thuis kregen we er geen druppel in en toen we 3 uur verder waren, maar geen 300ml, hebben we de SEH weer gebeld. Advies (van de verpleegsters) was om hem te laten slapen. Als hij dorst heeft, komt hij vanzelf wel. 

De volgende ochtend 6 uur gelijk een fles aangeboden. Maar hij weigerde alles; melk, water, limonade, ORS. Er ging niets in en we hebben gelijk weer de SEH gebeld omdat de arts had aangegeven dat hij dan wellicht een maagsonde moest hebben. En toen was er ruis op de lijn. Omdat ze de kinderarts niet te pakken kregen hebben ze het wederom aan de verpleegsters gevraagd en die zeiden om 8 uur de huisarts te bellen. Hmm, dat was dacht ik niet het plan maar mogelijkerwijs heb ik het verkeerd onthouden. Toen de huisarts open was heb ik gelijk gebeld en die gaf aan dat er duidelijk in het beleid stond de SEH te bellen omdat ons kind moest drinken; zelf of via een maagsonde. SEH weer gebeld en na veel vieren en vijven mochten we komen. Bij binnenkomst bleek dat hij gelijk opgenomen moest worden… Op zo’n moment voel je even de grond onder je vandaan zakken. Hadden we maar! Maar goed, niets aan te doen. We moesten wel naar een ander ziekenhuis want hier was geen plek. Over naar Amstelveen waar ik zelf naartoe mocht rijden omdat er nog geen restricties waren. En hier is het riedeltje begonnen en zijn we nog steeds aan het zoeken naar de oorzaak. 

Lezen jullie volgende keer weer mee welk avontuur we verder hebben beleefd? Ons weekend weg heeft helaas niet de ontspanning opgeleverd die we voor ogen hadden en het blijft nog even spannend; we zijn namelijk een paar virussen rijker…