Als je kind even kwijt is op vakantie...

20 minuten.... het waren maar 20 minuten, maar mijn hemel. Wat waren dit de 20 meest vreselijke minuten uit mijn leven. Lekker met ons gezin genieten op vakantie, 10 dagen naar Drenthe. Noud was lekker aan het spelen, zei: 'Noudje even naar de tractor mama' en klom in de speeltractor in de hal naast het restaurant. Vanaf de tafel waar wij zaten konden wij hem goed in de gaten houden. Niets aan de hand zou je zeggen, nee dat klopt. Suus lag lekker in de wandelwagen te slapen, Noud lekker aan het spelen en papa, mama en oma aan een kopje koffie. Ik zie Noud lekker spelen als mijn vriend aan geeft even naar de toilet te gaan. Hij loopt de toilet binnen en er bekruipt mij een naar gevoel. Ik zie Noud niet meer in de tractor en besluit om even te kijken waar hij is. 

Nee hè, waar is hij nou... ik loop een rondje om te kijken of ik hem ergens zie. Geen Noud te bekennen. Dan misschien toch met papa mee gegaan naar de toilet, of terug gelopen naar oma zonder dat ik het gezien heb. Bij oma is hij niet. Ik klop op de deur van de toilet om aan Bart te vragen of Noud met hem is mee gegaan. Nee dus..... Nog maar een keer binnen samen een rondje lopen om te kijken of hij zich verstopt heeft. Noud is nergens te bekennen. Ik word er een beetje zenuwachtig van en besluit even snel buiten te kijken. Een gigantische wolkbreuk vindt op dat moment plaats, maar je weet nooit wat een kind van 2 buiten allemaal voor spannende dingen heeft gezien. Buiten zie ik hem ook niet. Ik loop terug naar Bart en we maken ons nu echt zorgen. Hoe langer we niet weten waar Noud is, hoe meer we ons zorgen maken. Allerlei nare gedachten steken te kop op. Wat nou als hij buiten ergens gevallen is, in de sloot terecht is gekomen of nog veel erger. Wat als iemand hem heeft meegenomen. 

Bart en ik zoeken inmiddels allebei buiten in de regen naar Noud en steeds meer mensen sluiten zich bij ons aan. NOUD NOUD NOUD waar ben je, hoor ik mezelf continu roepen. Ik beloof hem ijsjes, kadootjes en een bezoekje aan het zwembad. Als hij maar terug komt. Inmiddels ben ik behoorlijk wanhopig. Ik ren als een kip zonder kop over het park, kijk in alle slootjes, achter iedere boom en vraag aan iedereen die ik zie of ze een klein blond jongetje met een dinosaurus jas hebben gezien. Niemand weet waar hij is en ineens denk ik, wat nou als hij niet meer terug komt... Ik hoor Bart Noud zijn naam roepen en hoor ook de wanhoop in zijn stem. Ik weet niet meer wat ik moet doen, ik sta op instorten. Waar is mijn kind? Wie helpt me nou? Wie brengt hem terug?

Ik weet niet meer waar ik moet zoeken... en loop radeloos naar binnen. Wat ik daar zie vergeet ik van mijn leven nooit meer en geeft me een gevoel wat niet te beschrijven is! Daar is hij, mijn Noud. Veilig in de armen bij zijn papa! Onze avonturier had zich blijkbaar verstopt in de beauty salon. Dit was de enige plaats waar we niet hadden gekeken omdat we dachten als de schoonheidsspecialist hier een kind ziet, brengt ze hem vast terug. Niet dus. Zij was even weg gegaan en vergat de deur op slot te doen. Wij denken dat Noud toch achter papa aan wilde naar de toilet, de verkeerde deur pakte en toen lekker op onderzoek uit ging. 

De les die wij geleerd hebben: Als je ooit je kind kwijt bent. Trek iedere deur open. Ook al lijkt het onmogelijk dat hij of zij daar is. Wat houden wij enorm veel van jou lieve Noud, gelukkig ben je weer veilig terug!