2 jaar geleden
(Wens)Jaloezie
De stille ondertoon die bij veel wensouders in het begin nog wel eens aanwezig kan zijn en wat soms de nek kan kosten als je het niet te boven komt.
Een puntje waar we nog niet over hadden gesproken, maar wat bij rondvraag toch best vaak voor komt bij mannelijke wensouders is jaloezie. Een lichte vorm van baarmoedernijd zou je het kunnen noemen. Het idee dat we iets missen, waardoor we niet zelf een gezin kunnen starten met degene van wie wij houden. Misschien dat sommige van onze vrouwelijke lezers het ook kennen, wanneer het helaas niet meer mogelijk is om zelf het kind te dragen.
Vooral in het begin dat Chris en ik onze zoektocht begonnen was dat gevoel sterk bij ons aanwezig. Het liefst zou je het met z'n tweetjes en een pluche draagzak negen maanden uitzingen. De misselijkheid, de rugklachten, het vocht in de enkels, alles zouden we voor lief nemen. We hoorden het vaker toen we wat meer met andere stellen in gesprek raakten. Het kwam uiteindelijk op een punt dat we zelfs verbitterd werden als vrienden of familie om ons heen wel "zomaar" zwanger konden raken.
Wat bij ons erg hielp was het besef dat ook bij veel van die, soms ook jong en kerngezonde gezinnen, het niet zomaar lukte. Ongeveer één op de tien stellen heeft moeite met zwanger raken, terwijl ze het net als ons zo graag willen en er alles aan doen. Als je, je bedenkt dat je dan alle benodigdheden hebt en het als nog niet wil lukken veranderd die jaloezie al vrij snel in compassie en begrip. Want voor iedereen geld kinderen neem je niet, die krijg je. Met veel liefde en met nog veel meer geluk.
Voor iedereen is de reis naar het starten van een gezin anders. En hoewel er soms obstakels en problemen op de weg komen, voegen ze vaak alleen maar toe aan de motivatie om door te gaan en zorgt het er voor dat het kind (in ons geval zeker) nog meer gewild en goed uitgedacht is.
Gelukkig is daarom die jaloezie van vroeger al een tijd niet meer zo aanwezig. Soms nog een kleine naschok als je op instagram ziet dat een ander stel aankondigt iemand te hebben gevonden, of zelfs al zwanger is. Maar dat verdwijnt al snel als je verder naar beneden scrolled en ziet wat voor enorme reis ze daarvoor al hebben afgelegd om zo ver te mogen komen. Niks meer dan trots en liefde voor degene die het zo ver hebben geschopt.
Voor nu is het voor ons alleen nog even wachten, zoeken en praten met hele lieve dames tot het zo ver mag komen. En misschien voor je het weet mogen wij ook foto's plaatsen van onze grote trots met op de achtergrond spelende kids en een ellenlange post over hoe leuk ze wel niet is. Een wensvader mag dromen.
