Welke invloed heeft discriminatie op kinderen?

Nu loopt het moeizaam.

Als kind van een Marokkaanse vader en Belgische moeder kan ik alleen maar blij zijn dat ik 2 culturen mee kreeg.

Ik sta in 2 werelden, wat ook wel eens moeilijkheden met zich meebrengt.

 Zo zal ik nooit een Marokkaanse zijn, en ook nooit een Belgische want in elke wereld ben ik "de andere".

In mijn jeugdjaren heb ik wel eens een identiteitscrisis doorgemaakt maar ondertussen ben ik dat al lang ontgroeid.

 Doorheen de jaren heb ik wel wat moeilijkheden ondervonden, zoals bijvoorbeeld bij het zoeken naar een job of een huurwoning.

Ik heb ook wel eens leerkrachten gehad die mij geen kans gaven, die niet in mij geloofden vanwegen mijn naam.

Maar ik had altijd mijn Vlaamse moeder, die eens ging praten met een leerkracht of van wie ik de naam kon doorgeven als ik hoop had op een sollicitatiegesprek of een huurhuis.

Het heeft me gehard en ondanks dat het soms pijn deed kon ik dat altijd heel goed plaatsen en mezelf daar boven stellen.

Nu ik kinderen heb, ook met een "vreemde naam", doet het mij vaak wel iets.

Ik kan het niet meer plaatsen en loslaten.

 Het is niet eerlijk dat mijn kinderen 30 jaar later nog steeds door hetzelfde moeten als waar ik door gegaan ben.

Het is niet eerlijk dat ze zich dubbel zohard moeten bewijzen, dat ze kansen gaan mislopen omdat andere mensen vinden dat ze het niet verdienen.

In mijn dagelijks leven merk ik niet zo veel van racisme of discriminatie maar sociale media maakt mij enorm angstig.

Mensen willen hun mening van de daken schreeuwen en nog liefst heel grof en op een beledigende manier.

Mensen kleineren en discrimineren, bedreigen en uitschelden, het lijkt heel normaal.

Hoe kan je je kinderen daar tegen beschermen?Kan ik hen met genoeg liefde en zelfvertrouwen opvoeden, zodat ze zich niet laten neerhalen door wat ze online lezen?

Net als elke andere moeder vind ik mijn kinderen prachtig en hoop ik dat andere mensen dat ook kunnen zien, ondanks onze multiculturele achtergrond.

Jammer dat mensen dat vaak zien als een negatief iets, terwijl het eigenlijk iets verrijkend is.

Waarom ik hier vandaag over schrijf?

Omdat het mij enorm kwetst dat onze stad een Facebook bericht plaatst over een opendeurdag in het nieuwe Islamitische centrum en dat daar dan 100den negatieve, haatdragende en ronduit kwetsende commentaren op komen.

De stad besluit de reacties te verwijderen en de volgende dag dan ook maar gewoon het hele bericht.

Weg, alles verwijderd, alsof het nooit gebeurd is.

Alsof wat er geschreven werd geen impact heeft.

Want dat is wat altijd gebeurd, we spreken er niet meer over en zo bestaat het ook niet meer.

Hoe wij ons daar dan bij voelen, daar stelt niemand zich verder nog vragen over.

Ik heb echt geen nood aan woorden als "maar jij bent anders en jij bent een goeike".

Ja, ik ben inderdaad anders.

Maar jij bent ook anders dan je buurvrouw, je zus, je collega,...

Zijn we niet allemaal anders?

Verdienen we dan niet gewoon allemaal dezelfde kansen?

Ben je een beter mens als je dingen neer schrijft als "ze moeten ze allemaal afmaken"?

Voel je je dan echt tevreden over jezelf?

En ookal gebeurt het veel vaker online dan in het dag dagelijkse leven, het staat er, het is er en het heeft een impact. 

Iedereen kan het lezen en het kan iedereen z'n leven beïnvloeden. 

Dus het is zeker niet minder erg.

Ik wil dus vooral dat we met z'n allen stoppen met dit te minimaliseren.

Het kan niet, het mag niet, dus het moet afgestraft worden.

Met berichten te verwijderen komen we zeker niet tot een oplossing.

Dit een halt toeroepen zal er voor zorgen dat de maatschappij positief evolueert. 

Onze kinderen zijn de toekomst en we moeten zorgen dat ze met nieuwe, frisse ideeën aan hun volwassen leven kunnen beginnen.

Zonder dat ze jaren lang gekleineerd geweest zijn.

Ik zou hier nog heel lang over kunnen doorgaan.

Maar nu kies ik er voor om mijn kinderen te knuffelen en wat extra liefde te geven.

Het zal hen deugd doen en mij nog net iets meer 😉.

Mijn hart doet hard pijn ❤️‍🩹.