Wat moet ik nu weer kopen?

Toen ik zwanger was van Ezra kocht ik de babywinkels leeg qua kleding. Zijn kledingkastje hing al ruim voor de geboorte zo vol dat ik Sander vroeg een extra plank ik het kastje te maken om alles kwijt te kunnen.Ezra moest eigenlijk drie kledingwissels per dag om alles een keer aan te hebben gehad.Ook zijn voorraad speelgoed groeide met de maand. Met sommige dingen speelde hij amper. Ik denk dat ik zelf vooral heel blij werd van het aanschaffen van nieuwe dingen voor mijn kindje.Als ik iets moois zag wilde ik het graag hebben en dacht er niet altijd goed over na. Ik denk dat dit voor veel 'jonge ouders' herkenbaar is.Ik wilde zo graag het beste, mooiste en leukste voor mijn kind.Inmiddels is er nog maar weinig over van ons ooit zo gezellige huisje wat ooit met aandacht werd ingericht. Als je denkt dat je, bij ons, een kinderopvanggroep binnenstapt, dan snap ik dat. Ergens tussen al dat speelgoed leven wij en proberen we 's avonds tot rust te komen, terwijl er vanuit de kast nog wat vrolijke deuntjes komen van het speelgoed dat we vergeten zijn uit te zetten.

Een poos geleden gooide ik de rem erop. Ik begon steeds meer te merken dat geluk niet zit in het hebben van veel speelgoed, maar in een mama die met haar kindjes samen speelt en aandacht voor ze heeft.Onze kindjes komen nog steeds niets tekort, maar we denken beter na over wat we aanschaffen en kopen veel tweedehands. De kindjes merken niet dat er voor hen al een ander kindje met het speelgoed speelde. We kopen natuurlijk geen speelgoed wat af is, maar er is veel speelgoed dat gewoon heel goed blijft zoals Duplo.

Ik vind het overigens echt bizar wat speelgoed tegenwoordig kost. Voor een set Playmobil, Duplo of een set van Paw Patrol ben je snel honderd euro kwijt. Wij hebben ervoor gekozen niet zulke bedragen neer te leggen voor speelgoed.Eden kreeg op zijn verjaardag een goedkopere, maar net zo'n leuke variant van het bekende balanceboard. Iets wat jaren mee gaat en daardoor super duurzaam is. Ezra kreeg enkel tweedehands cadeaus die we op Marktplaats kochten en opknapten met wat verf en een goede schoonmaakbeurt.

Nu de feestdagen eraan komen merk ik wel dat ik mij in moet houden. Dit komt vooral doordat ik zie wat andere moeders voor hun kindjes kopen. Volgens mij soms wel honderden euro's per kind. Ik oordeel niet, want ook ik was eerst zo.Toch merk ik dat ik mij er beter bij voel om mij aan een bepaald budget te houden en niet te kopen om te kopen.

Ezra is een peuter die eigenlijk alles leuk vindt. Daarom is het niet lastig om voor hem iets uit te kiezen. Er zijn wel honderden dingen waar ik uit kan kiezen en waar ik hem heel blij mee zal kunnen maken. Daarnaast is hij de oudste thuis en is er elke keer weer ander speelgoed wat past bij zijn leeftijd.Eden is een lastiger verhaal. Hij is inmiddels te groot voor zijn babyspeelgoed en speelt graag met alles wat van Ezra is.Aangezien wij een webshop kunnen beginnen door de hoeveelheid speelgoed van Ezra heeft hij niets te klagen. Nou mag hij er niet altijd mee spelen van Ezra, maar op de ochtend dat Ezra naar de speelzaal is gaat er een speelgoedwereld voor hem open.Lastig is wel dat ik gewoon niet weet wat ik voor Eden moet kopen voor de feestdagen. We hebben al zoveel, en al het speelgoed van Ezra gaat door naar hem.

Ik heb de speelgoedboeken van de verschillende winkels doorgebladerd en zie heus wel leuke dingen, maar niet die binnen ons budget liggen. Ik vind het gewoon zonde om vijftig euro te betalen voor iets waarmee hij misschien niet speelt.Vorige week nam ik hem mee naar de speelgoedwinkel en zette hem neer om te kijken waar hij naar toe zou lopen. Eden rende naar een vreselijk keyboard met te harde dierengeluiden. Ik ging overstag, want inmiddels weet ik, dat wat ik mooi vindt, niet perse wordt gewaardeerd door mijn kinderen.

Ik voel mij er wel een beetje schuldig over dat ik gewoon niet weet wat ik moet kopen voor ons jongste mannetje. Het komt een beetje zo over of hij niets leuk vindt of dat ik hem niets gun. Nogmaals, ik wil gewoon niet kopen om het kopen.Aan de andere kant herinner ik mij het sinterklaasfeest van vroeger waarop ik aan het eind van de avond als een trotse prinses met al mijn nieuw gekregen speelgoed om mij heen zat.Ik vind het niet leuk als Eden straks met een hoeslakentje, pyjama en boekje zit en dat hij het daar maar mee moet doen.

Ik denk dat ik op wat cadeautjes voor Ezra ook Eden zijn naam neer ga schrijven. Hij snapt het toch nog amper, al vindt hij uitpakken natuurlijk wel heel leuk.Als Eden een meisje was geweest was het een heel ander verhaal, dan heb je een hele categorie ander soort speelgoed waar je uit kan kiezen. Natuurlijk mag hij spelen met meisjesspeelgoed, maar om te voorkomen dat er naast hun hele wagenpark straks ook nog een hele poppenuitzet ligt probeer ik mij op dat vlak ook een beetje in te houden.Is het herkenbaar voor de moeder met twee of drie kindjes van hetzelfde geslacht die dicht op elkaar zitten?En zijn jullie benieuwd naar wat de kindjes uiteindelijk gaan krijgen?

Ik zou het leuk vinden als je mij volgt op Mamaplaats en natuurlijk op mijn Instagram waar ik van alles deel over ons leven in dat huis vol met speelgoed