Volgens het boekje

Mijn hele bevallingsverhaal hoef ik niet op papier te zetten, is ook zeker niet interessant.

Iedere vrouw bevalt anders en elke zwangerschap is ook anders.

Ik had een normale zwangerschap, had geen last van misselijkheid en kon gewoon de gebruikelijke dingen doen die ik altijd al deed. Maar tijdens mijn zwangerschap wist ik diep van binnen dat ik een kindje zou krijgen die niet volgens het boekje zou gaan lopen.

Met het boekje bedoel ik de groeigids van de GGD, ze houden de groei en het gewicht allemaal netjes bij in dat (blauwe) boekje. Alles staat netjes aangeven in grafieken, zo kijken ze ook naar ontwikkeling van de spraak en taal.

Het gevoel wat ik had tijdens mijn zwangerschap bleek waar te zijn. Luuk was een vrolijke lieve baby, groeide goed zoals het boekje. Als baby zijnde had hij hele brabbelverhalen in zijn wipper of boks.

Dat brabbelen bleef wel een tijd aanhouden en zo heel af en toe kwamen er wat kleine geluidjes uit die op klanken leken.

De klanken werden zo nu en dan een woordje zoals mama maar echt een grote woordenschat kwam er niet uit de mond van Luuk.

Luuk ging vanaf dat hij ongeveer 1 ½ /2 jaar was 2 dagen naar het kinderdagverblijf.

Hij vermaakte zich daar prima en had genoeg vriendjes en vriendinnetjes, maar zijn woordenschat werd niet groter.

Ik heb ooit van iemand gehoord dat je doeners en denkers heb. Nou Luuk was een echte doener, hij probeerde van alles. Hoe enger wij het vonden hoe leuker hij het vond. Maar praten ho maar.

Dat Luuk 2 ½ jaar was, had ik een afspraak bij de GGD. Als moeder voel je het aan, wat in jouw ogen het beste voor je kind is, ik wilde dat er een logopedist bij Luuk kwam kijken. Want zijn spraakontwikkeling was nog steeds erg traag.

Ik wist van mijn moeder dat dit waarschijnlijk wel wat tijd en energie kon gaan kosten, en inderdaad dat heeft het zeker.

Zoals ik al vaker te horen had gekregen van mensen buitenaf, zei de GGD precies hetzelfde. Mevrouw u maakt u te druk de spraak komt vanzelf wel. Ieder kind ontwikkelt zich op zijn eigen manier.

Dat klopt inderdaad maar niet ieder kind heeft van beide kanten familie met tos.

De vader van Luuk heeft Tos, mijn broer (oom van Luuk) heeft tos. Beide hebben ze hiervoor op speciaal onderwijs gezeten. Nu ze volwassen zijn merk je niks meer aan hun spraak en taalproblemen.

Ik had dus al verhalen van mijn moeder meegekregen want zij zat 30 jaar geleden in hetzelfde schuitje bij de GGD.

Uiteindelijk na veel gesprekken werd er een interne logopediste opgeroepen om naar Luuk zijn spraakontwikkeling te kijken.

Deze logopediste zag wat ik als moeder al had gezegd en ik kreeg eindelijk een doorverwijzing naar een logopediste.

Nog voordat Luuk 3 jaar was, zaten wij elke week netjes bij de logopediste aan tafel. We kregen blaasoefeningen mee naar huis. Dit omdat Luuk openmond gedrag had. (Luuk zijn tong lag altijd op zijn onderlip). Er werd geoefend met spelletjes en thuis oefende we hard mee.

Maar na een half jaar elke week netjes naar de logopedie te zijn geweest, was er nog weinig vooruitgang.

Wat zou de volgende stap zijn, naar een betere spraak en taalontwikkeling van Luuk.

Trotse mama van Luuk met TOS