Tuttebel

Zo waar zal ik eens beginnen.  Ik kan zo'n  moeder zijn die het moeilijk  kan vinden als andere kinderen  meer kunnen dan mijn eigen. Het triggert mijn onzekerheden,doe ik genoeg motiveren,speel ik genoeg  spelletjes enzovoort. 

Een paar weken geleden met zindelijkheid begonnen maar dit moest ik na 2 weken afhaken. Als ik haar zelf op de wc zette bleef ze de hele dag droog op een ongelukje na. Maar zei ik niks dan plaste en poepte ze mij voor mijn neus met een blik van ,geen zin in de wc. Veel kindjes van vriendinnen zijn al zindelijk en ik baalde wel een beetje,hoewel ik ook weet dat het echt wel goed komt

Nu onlangs al die berichten over de bibs spenen naar voren kwamen dacht ik waarom ga ik dat niet proberen.  

Ik besloot een gat in haar 2 spenen te knippen en te zeggen van ze zijn stuk,nu is het klaar.

De 1e nacht gooide ze een tantrum  erin van ruim 50 minuten. Wat geen ramp is. Ze nam haar kapotte tut wanneer ik haar rustig ging troosten . snikte en probeerde dan weer te gaan slapen. 4x ben ik wezen troosten en toen sliep ze.

Dag daarna in de ochtend heb ik verteld hoe trots ik was op haar en of ze haar tutjes wilde weg gooien nu ze kapot waren.

In de badkamer gooide ze de tutten weg. Haar middagdutje ging perfect. Na 10 min kletsen viel ze in slaap.

De avond ging ook  goed met inslapen,gedurende  de avond veel last van night terrors, daar ze normaal haar tut nam werd ze nu wakker. Wederom een aantal keer wezen troosten.  Gezegd dat tutje kapot was en dat ze met haar nana kan knuffelen. Rond middernacht pakte ze pas haar diepe slaap.

Vandaag is dag 2 en ze sliep gelijk  in. Ik  heb goede hoop voor de nacht. Aangezien er ook volle maan in aantocht is,zit daar beetje twijfel.

Ben in ieder geval beretrots op haar😍 en ze is 1 van de eerste die dus zonder tut slaapt. Nee het is geen wedstrijd, en toch voelt het goed