Stef heeft een rolstoel

Vorige week donderdag was daar na een lange tijd wachten eindelijk de rolstoel van onze Stef.🥳🥳

Wat een proces is dat geweest, eerst een gesprek met een ergo, dan wachten op het advies.Op naar de gemeente 6 weken wachten op een keukentafel gesprek en dan de goedkeuring.Dan een passing met de leverancier wat uiteindelijk 4 weken op zich liet wachten. De levering van de stoel weer 6 weken. Alles bij elkaar zijn we er 5 maanden mee bezig geweest!

Maar goed, daar wil ik het niet over hebben in deze blog. Ik wil jullie graag vertellen wat wij zien aan Stef en hoe het een echte aanvulling is op zijn leven. Als mama had ik het echt wel even zwaar dat mijn zoon nu echt in een rolstoel komt. Tuurlijk wisten we al dat dit eraan zat te komen maar nu wordt het zichtbaar voor de omgeving de mensen die wij niet kennen. En ook voor mijn eigen gevoel was het nu echt!

Donderdag middag gingen we afscheid nemen van een ‘juf’ op het KDV waar Stef 3x per week heen gaat. Hij was zo ontzettend trots en iedereen die zei wat heb je een mooie stoel. Zei hij heel trots JA.😀

Vrijdag gingen we even een boodschapje doen en in de winkel en hij heeft gewoon in de hele winkel mmm, jummm gezegd. Alles wat hij zag was lekker in zijn ogen haha 🙈 Hij beleefd dan ook alles op een hele andere manier dat kon ik wel merken. Bij de huisarts waren er 2 kindjes die echt bij hem kwamen kijken, en hij kon spelen aan het tafeltje in de wachtkamer. Wat misschien voor jullie klinkt als onbelangrijk. Maar dit kon hij eigenlijk nooit en in de kinderwagen was hij altijd stil en maakte andere kinderen bijna nooit contact met hem. Dus dat hij nu contact kan maken met andere kinderen of even mee kan spelen in de wachtkamer is echt een heel groot verschil. Hij maakt dan ook echt veel kreetjes van geluk!🤪

Zaterdag gingen we even winkelen, en hij vond het geweldig. Probeerde alles aan te raken in de H&M als het hem lukte had hij de grootste lol. Toen ik even iets aan het afrekenen was waren Paul en Stef vast naar buiten gegaan en hoorde ik hem kraaien van plezier. Op zulke momenten weet je echt dat je de beste keuze voor je kind hebt gemaakt.🙏

Afgelopen maandag moest hij weer naar de opvang en ook daar merken ze heel erg veel verschil. We hadden al gekozen om de rollator naar de opvang te brengen zodat hij wat meer op ooghoogte is met de andere kinderen. Toen ik hem ging ophalen had hij niet eens in de gaten dat ik er was. Hij was zo leuk aan het spelen met een ander kindje. Dat was eigenlijk voor mij de eerste keer dat ik zag dat hij er niet ‘verloren’ bij zat. Eerst zat hij vaak zelf te spelen. Er waren mensen die tegen mij zeiden dat hij echt nog geen rolstoel nodig had om samen te kunnen spelen want dat zouden kinderen van deze leeftijd echt nog niet doen. Maar het kan dus wel, anderen bouwen voor hem blokjes en Stef gooit ze om. Dat is toch een prachtig samen spel 😉

Woensdag gingen we op bezoek bij een vriendin van mij en haar 2 kindjes. Stef vond het in het begin wel spannend. Eerst zat hij natuurlijk altijd ‘veilig’ bij mij op schoot. Maar even doorgezet even gerust gesteld en na een paar minuutjes was hij relaxt en ontspannen. Sophie en Elise gingen ook gezellig op zijn tafel spelen. En daar genoot Stef ook zichtbaar van. Uiteindelijk dacht Sophie dat het leuk was om rondjes door het huis te gaan lopen met Stef, ook dat was erg grappig om te zien! Ze hebben allemaal genoten dat was duidelijk te zien.

We hebben echt wel een strijd moeten leveren om te zorgen dat Stef op deze jonge leeftijd al een rolstoel te geven, de gemeente ziet deze kinderen liever nog een paar jaar in een aangepaste kinderwagen. Dat is zo jammer om te zien en horen. Onze ergo stond echt meteen achter ons en was er ook van overtuigd dat dit de beste stap was in Stef zijn leven en ons leven.

Mocht je toevallig in dezelfde situatie zitten als ons, denk dan goed na wat de beste stap is voor je kind! Deze zal voor ieder anders zijn, Stef kan niet zelfstandig zitten en ik denk dan ook als jouw kind dit echt nog niet kan, dat een rolstoel een goede stap is. Als een kind wel zelfstandig kan zitten dan kunnen ze altijd tussen de andere kinderen in worden gezet en is de beleving heel anders.

Wij zijn echt blij met deze voorziening voor Stef, en ja er kijkt wel eens iemand naar Stef of naar ons. Soms met een lach en soms wat droeviger. Maar mijn kind is super gelukkig. Dus hoef je echt niet bedrukt te kijken naar hem. 😉

Tot snel!

Liefs - Naomi