1 jaar geleden
Rust
Waar ben je?
Nu 2 weken thuis na de laatste ziekenhuisopname. We kunnen nu wel zeggen dat de nachten stapje voor stapje wat beter gaan. Fenna voelt zich steeds wat meer veilig in haar eigen bedje. En als dat even niet zo is, bijvoorbeeld na een nachtmerrie of wakker schrikken, dan nemen we haar weer bij ons. Eén van ons ligt naast haar, naast haar eigen bedje. Zodra ze wakker wordt snachts, kan ze ons zien. Er zijn momenten dat dat en een speentje in de mond geven, zelfs nu alweer genoeg is om weer verder te kunnen slapen. Nog wel gebroken intensieve nachten, maar stap voor stap.. 🙏
Deze tweede week thuis was chaos. Maandag raakte ik met mijn slaaphoofd met mijn topje van mijn vinger (met het dopje in mn hand), de dialyse catheter aan. Ik weet dat dat echt een keer kan gebeuren, maar het was zó balen. Daar gingen we weer, op weg naar het ziekenhuis. Ter voorkoming van een buikvliesontsteking ivm de buikspoelingen (peritoneale dialyse). Dialysaat werd op de kweek gezet, de halve catheter werd vervangen en er moesten 2 soorten antibiotica in de spoelzakken worden geïnjecteerd. Daar moest ik ook getraind voor worden, want voor de 2e nacht mochten we dit zelf doen. Scheelt weer een ritje ziekenhuis. Gelukkig was al het voorzorg niet voor niets: Fenna had geen buikvliesontsteking opgelopen van het huidcontact met de catheter.
Deze week heb ik wel weer gewerkt. Het idee om verder te gaan waar we waren gebleven voor de ziekenhuisopname, voelt goed. Geen stappen achteruit. Maar deze week was het pittig. Want mijn lijf liet moeheid toe. Ik was en ben zó moe. Donderdag zouden we nachtzorg krijgen. En ik had me voorgenomen om de hele avond even niets te doen, de moeheid er uit te laten. Helaas had het leven een ander plan. Fenna kwam niet helemaal in haar hum uit de kinderopvang. Ik had er niet zo'n fijn gevoel bij, maar kon de vinger er niet op leggen. Totdat we haar naar bed wilden brengen en haar temperatuur gingen meten (zoals elke avond): 38.9 graden koorts. Dit is een alarm voor kindjes aan de dialyse: dus: bellen. Tijdens het telefoneren: 'ja, kom deze kant maar op..'
Daar gingen we weer, voor de 2e keer deze week. Mijn man ging ook mee. Allebei humeur op 0, in de auto met onze Fenna. Voor 3 dagen kleding/medicatie/alles mee, voor het geval dat. Onderweg al aan het nadenken of we weer bij het Ronald McDonald huis terecht konden. Helaas, de nachtzorg afbellen. Geen rustige avond.
Alles werd weer opnieuw getest: niks gevonden gelukkig! Het bleek een 'gewoon' virusje te zijn. Voor het eerst mochten we na de SEH weer naar huis! Uiteindelijk waren we 00:15u thuis en was het dialyse schema totaal uitgelopen. Thuis machine nog afbouwen en opnieuw opbouwen. We waren natuurlijk dankbaar dat het allemaal mee viel. Wel waren we nog meer 'op' dan we al waren. Als dat nog kon 😅.
De ochtend erna had Fenna lekker uitgeslapen tot een uur of 9. De schoonmaakster was er (zoooo dankbaar voor deze zorg, met name voor de dialyse kamer) en begon voor de verandering beneden. Mijn man sprak me even aan: 'Hebben we toch weer even samen gefixt hè, gisteravond. Goed gedaan.' En daar moeten we het ook van hebben.🧡
Aan de andere kant is het natuurlijk gezond dat moeheid er nu ook uitkomt. Ons lijf drukt ons op de rem, en vertelt ons om rustig aan te doen. Verwerken wat er allemaal is gebeurd de afgelopen tijd. We weten, God is hierbij. Ook bij Hem mogen wij rusten. We bidden en vertrouwen erop dat hier steeds meer ruimte voor mag komen: rust, herstel. We kijken vol hoop uit naar een betere toekomst. En voor nu, leven we in dit zware seizoen.
Mattheüs 11:28 HTB
Als de lasten u drukken en u vermoeid bent, kom dan bij Mij. Ik zal u rust geven.
En nog een tekst die ik tegen kwam op social media:
-Sometimes He calms the storm, and sometimes He calms His child-
Latere toevoeging: Gelukkig kon onze nachtzorg in plaats van donderdag, vandaag (zaterdag) komen. En afgelopen nacht, van vrijdag op zaterdag heeft mijn moeder bij Fenna geslapen. Dus we krijgen 2 goede nachten achter elkaar💛. Gezegend met de mensen om ons heen. En Fenna? Ze heeft geen koorts meer, maar is nog erg hangerig en zoekt de nabijheid ook extra op nu. En dat mag! Willen wij ook als we ons niet fit voelen: rust en liefde.
🧡🧡🧡.
