Opvoeden is topsport!

Je kent het vast wel! Van die dagen dat je je kinderen (in ons geval 3 stuks) het liefst achter het behang wilt plakken.

Onze dagen beginnen meestal om een uurtje of 7. ik zeg meestal omdat Dex het nogal eens nodig vind om rond een uurtje of 6 begint aan een marathon mama of papa roepen. En ja, dit houdt hij met gemak een half uur vol!

Afijn, als de slaapwekkers geel zijn dan mogen ze hun bed uit. En daar begint de wedstrijd, want… wie mag er als eerste van de trap, want als eerste betekend de lampen aan mogen doen en een voorwerp kiezen waar de iPad tegen aan mag staan. Als die strijd eenmaal beslecht is dan begint het tweede deel van de wedstrijd, namelijk het brood eten.

Aan dit deel van de wedstrijd doet niet iedereen mee, vaak zelfs maar 1 van de jongens en als het meezit 2. De derde zet dan zijn joker in en doet er net zolang over als hij zelf zin heeft.

De regel bij ons thuis is, wie op tijd klaar is met eten, aankleden en tanden poetsen mag dan nog even gaan spelen voor ze naar school gaan. En je raadt het vast al?!… Ook dit ritueel gaat niet zonder strijd, want hier geldt de ongeschreven regel onder kinderen…. “Als ik eenmaal naar iets gekeken, gewezen of aan gedacht heb, mag jij er niet meer mee spelen”

Dan is het tijd om naar school te gaan te gaan en dan start het laatste onderdeel “Wie mag de deur open doen om als eerste buiten te zijn”. Als ook dit onderdeel succesvol is afgerond kunnen we even op adem komen en als alle stofwolken zijn gaan liggen kunnen we de spullen weer even netjes aan kant maken.

Maar wat maakt het nou topsport vraag je je wellicht af. Nou ik zal het proberen uit te leggen. De afgelopen jaren heb ik gemerkt dat kinderen best wel een eigen wil kunnen hebben en moeilijk te overtuigen zijn dat hetgeen wat jij graag wilt dat ze doen ook daadwerkelijk gaan uitvoeren en daar begint de uitdaging. Zie je kinderen maar eens te overtuigen en zonder weerwoord ook hetgeen te laten doen wat je graag wilt.

En daarbij komt ook nog eens dat nu ze naar school gaan woorden leren die ze tegen jou gaan gebruiken (en dat zijn geen complimentjes kan ik je verzekeren). En tuurlijk weet ik dat ze het niet persoonlijk bedoelen maar soms is het weleens lastig.

En natuurlijk schrijf ik dit met een knipoog want ik weet dat het er allemaal bijhoort en ik ben mega trots op alle 3 onze jongens en ik ben stapelgek op ze en zou ook geen dag zonder ze kunnen… Maar…. opvoeden is en blijft wel topsport!