Ons kind is autistisch en absoluut perfect

Dit is Hárris. Hij was 2 jaar toen bij de arts de alarmbellen afgingen. Ze zag dat "het echt niet goed ging" met hem. En natuurlijk hadden we wel gezien dat hij zich anders ontwikkelde dan een "normaal" kind. We hadden alleen nooit kunnen vermoeden hoe onze zoektocht er uit zou gaan zien. Hoeveel mensen, dokters, kinderartsen, specialisten en begeleiders iets gingen zeggen over ons lieve zoontje. Hoeveel energie deze rollercoaster zou kosten. Hoeveel vragen er constant in ons hoofd zouden rondspoken.

Gaandeweg besloot ik ons verhaal op te schrijven. En dit is mijn eerste stukje van ons verhaal, op zoek naar geluk voor ons autistisch kind:

Zie mijn kind. Niet de vinkjes, de labels, de afwijkingen of alles wat hem anders dan “normaal” maakt. Niet de grote donderwolk die boven hem hangt en waaruit onzekerheid en angst steeds weer op ons hoofd druppelen om ons te blijven herinneren dat het “echt goed mis is met hem”. Zie mijn kind niet als theorie, schuif hem niet zomaar een rugzakje toe.

Zie mijn kind. Hij is prachtig! Perfect. Precies zoals hij is houden wij van hem. We wensten hem en waren onbeschrijflijk blij toen hij op de wereld kwam. En het is onvoorwaardelijk wat we voelen. Geen diagnose ter wereld die ons gevoel voor hem zou kunnen veranderen. Het is nog precies zoals het was vanaf het prille begin. Liefde, onvoorwaardelijke liefde.

Zie mijn kind. Leg je schrijfblok eens weg, maak je hoofd eens vrij van rode vlaggen, kenmerken en theorie. Kijk eens naar mijn kind. Zie dat hij blij is, en lief, dat hij leert. Zie je dat hij op dit moment het gelukkigste jongetje op de wereld is? Hij weet nog zo weinig, hij is nog zo klein. Mag hij een kans? Een kans om het op zijn eigen manier te doen? Om te laten zien dat er meer is dan zijn beperkingen?

En ja, we weten het wel. De toekomst is onzeker, we weten niet hoe het gaat lopen. Je hoeft het niet steeds te zeggen. Dat het mis is, dat hij misschien wel nooit kan deelnemen aan de maatschappij, of zal trouwen, kinderen krijgen, zelfstandig wonen. Misschien vindt hij nooit zijn stem.

Waar denk je dat wij tijdens onze slapeloze nachten aan denken? Denk je niet dat elk mogelijk scenario al eens door ons hoofd is gegaan? Het is de reden dat we wakker liggen. Maar wij kiezen voor positiviteit! We kiezen voor de mogelijkheden die er wel zijn. Want die zijn er, en we zien ze. We zullen elke kans grijpen en we zullen hem helpen zo lang we kunnen. Op onze manier. Positief!

Zie mijn kind. Als persoon, iemand die een heel leven voor zich heeft. Iemand voor wie wij er onvoorwaardelijk zullen zijn.

En accepteer mijn kind, accepteer zijn proces. Ons proces.