Nu het eindelijk wat beter gaat

Inwendige katheter 

We zijn nu bijna 4 weken verder, sinds de operatie. En hoewel hij nog een week een uitwendige katheter heeft gehad, wat hem enorm dwars zat, lijkt hij nu goed te herstellen.

Hij is weer vrolijk, rent weer rond en weet z'n broertje goed te stangen op momenten. Ons ritme is weer opgepakt, waardoor je bijna zou vergeten dat dit verhaal nog geen einde kent.

Hij heeft nu nog een inwendige katheter, tussen nier en blaas, om de geopereerde urineleider te laten herstellen. Heel soms, na een drukke dag, benoemd hij wel dat hij buikpijn heeft. Dat zou kunnen komen door deze katheter, maar dat is dan ook het enige wat wij daar nu van merken. Het is dat we weten dat dit in zijn lijfje zit. 

Maar die katheter kan daar natuurlijk niet blijven wonen! We moeten daarvoor dus nog terug komen in het ziekenhuis. 

Spanning!

De datum waarop Julan wordt opgenomen, is al bekend. Dit is aanstaande woensdag, 9 maart. En ik merk dat de spanningen oplopen bij mij. 

We hebben hem vorige keer na de narcose, in zo'n slechte staat moeten aanzien. Zo machteloos, terwijl hij zich zó ellendig voelde. Ik merk nu dat ik wat minder licht denk over een narcose.

De inwendige katheter gaat eruit onder narcose namelijk. Ofja, ik verwacht eerder een roesje, maar ze hebben het nu steeds over narcose gehad. Ze kunnen deze katheter eruit halen via de plasbuis, maar dat moet natuurlijk ook dwars door de blaas heen. Niet te doen zonder narcose natuurlijk, maar na onze laatste ervaring, vind ik het wel eventjes lastig!

Trauma?

En niet alleen de narcose zelf vind ik spannend. Ik vind het ook heel lastig om Julan dit alles aan te doen. Hij gaat nu wel weer redelijk zorgeloos door het leven. Maar zal woensdag toch echt weer geconfronteerd moeten worden met het ziekenhuis, de dokters ('helidokter' zoals hij het zelf noemt) naalden, een infuus en heel het circus rondom de OK. Hij is natuurlijk pas net 3 jaar oud. Oud genoeg om veel narigheid te onthouden, maar nog net iets te jong om het hem écht uit te kunnen leggen. Ze gaan niet meer in hem snijden, hij houdt hier geen wondjes meer aan over, maar leg hem dat op voorhand maar eens uit.

Ik vrees er een beetje voor, dat hij alle zorg gaat weigeren. Zich met alles wat hij in z'n lijfje heeft, gaat verzetten tegen de artsen en alle medische handelingen. 

We proberen voor hem in ieder geval zo optimistisch mogelijk te blijven. Wij beseffen ons heel goed, dat wij hem deze spanningen en zorgen niet moeten aanpraten. Dus we gaan hem huppelend voor het ziekenhuis in, en hopen dat hij dit voorbeeld maar zal volgen.

Ons verhaal volgen

Dat kan natuurlijk hier op mamaplaats. Maar de echte actualiteiten kun je vinden op mijn instagram.

Sinds vandaag, vrijdag 4 maart, is ook mijn eigen website de lucht in gegaan! Dus de eerstvolgende blog, over hoe onze dag is verlopen nadat we in het ziekenhuis zijn geweest, zal je op mijn eigen blogsite kunnen vinden. Mama op Gevoel is en blijft mijn schrijversnaam, maar niet alleen meer op mamaplaats. Het is tijd geworden dat ik met het schrijven, waar ik heel veel plezier in heb gekregen, een stapje verder zet.

Volgen kan dus via mijn instagram (@mama.op.gevoel) maar nu ook op de site www.mamaopgevoel.nl ♡