10 jaar geleden
Neem me serieus! Een observatie.
Een voorval van een uurtje geleden heeft me zo boos gemaakt dat ik het even van me af moet schrijven...
Vanmorgen had ik mijn zoontje op school gebracht (groep 1) en was ik met mijn dochtertje naar het winkelcentrum geweest. Op de terugweg kwamen we weer langs school en zag ik van een afstandje dat juf A. (een juf van mijn zoontje) buiten was, dus één van de groepen die buitenspeelde was die van mijn zoontje. Ik fiets voorbij en zoek zijn rode jasje. Ah, daar zit hij, op de schommel. Op het moment dat ik langzaam voorbij rij gebeurt er echter iets. Vier jongens komen van achteren naar hem toe. Eén geeft hem een duw, de tweede een schop en de twee anderen duwen zijn capuchon diep over zijn gezicht. Ze staan er bij te lachen en mijn zoontje laat het gelaten over zich heen komen. Ik stap af. Wat is DIT?! De juf staat een endje verderop te praten met de andere juf. Ik moet er op af, noem het een drang van binnen, maar ik kan dit niet over zijn kant laten gaan. En ik stap echt niet gauw ergens op af, behalve als het mijn kinderen aangaat. Juf reageert verbaasd en afwerend tegelijk, met een houding van 'waar bemoei je je mee, dit is op school, gaat ouders niet aan'. Ik voelde me totaal niet serieus genomen toen ze ook nog eens zei 'kijk, hij lacht toch? Er is niks aan de hand hoor.' Ja, maar achter jouw rug om juf... (dacht ik). Ik ben toen maar naar huis gegaan met mijn dochtertje, maar o, wat ben ik boos. Mijn zoontje doet nog geen vlieg kwaad. Zou wel wat meer voor zichzelf op mogen komen zelfs. Maar dan nog. Is dit een momentopname? Kan. Maar is de kans niet groter dat het dat niet is? Waarom gebeurt dit nou net op een moment dat ik voorbij fiets (wat in die vier weken dat we hier wonen nog niet was gebeurd trouwens) Zijn juf is geen knip voor de neus waard, zover ben ik inmiddels wel. Ook door eerdere opmerkingen die mijn beeldvorming binnen een maandje wel hebben bepaald. Ik snap dat je niet alles kan zien, maar schiet niet in de verdediging als een ouder zijn observatie komt melden. Tuurlijk, iedere ouder neemt het voor zijn eigen kind op. Maar neem opmerkingen wel serieus zeg. Ik zit me nu te bedenken dat zij ook vast wel een typisch beeld van mij heeft 'o, dat is weer zo'n moeder die dingen denkt te zien die er niet zijn, relax nou toch eens'. Maar laat ik daar nu maar eens flink lak aan hebben... Juffen, wat een waardeloze, betweterige, dominante, onsympathieke types heb je er tussen zitten...
Maar... beste moeders van Mamaplaats, wat zouden jullie in mijn plaats hebben gedaan?
Marieke80
Klopt, 4 tegen 1 is een situatie waar iets tegen gedaan moet worden. Je kunt het nooit helemaal voorkomen als juf zijnde (kinderen blijven kinderen), maar je kunt wel zorgen dat je er wat mee doet.
Anoniem
Bij ons op school hebben ze een vertrouwens- persoon, die observeert kinderen maar ook de juf. Misschien hebben jullie ook zo iemand op de school? Zij probeert na het observeren te coachen en heeft veel contact met de ouders. Onlangs ook iets vervelends meegemaakt op school, mijn zoon werd belaagd door een groepje jongens de groter waren dan hij, ik zag het ook toevallig en ben meteen naar de juf gestapt. Omdat deze jongens ouder zijn, nam de juf deze jongens apart en hebben we een gesprekje gehad. Ze gaven meteen toe en hebben excuses aan mijn zoon aangeboden. Het is dus ook maar net hoe een juf ermee om gaat. Blijf in ieder geval met je zoon praten, dan weet je of het een eenmalig iets is of juist niet.
malinili
Een of twee jaar bij deze juf lijkt me stug. Ik zou niet weten waarom de school leerkrachten mee zou laten gaan met een groep. Het is een grote school met plenty onderwijzend personeel. Ik heb ook achteraf geen spijt van mijn actie. Wat had het nog voor zin gehad om er na schooltijd over te praten. Het gebeurt nu. Het gaat nu fout. En juf ziet niks en doet dus ook niks. Iemand moest ingrijpen en ongelooflijk toevallig fietste ik voorbij; dat maakt het voor mij ook zo ongeloofwaardig dat het een momentopname was. En dit was buiten alle proporties: schoppen, slaan, capuchon van achteren over z'n gezicht duwen: not done. En ik ben zelf ook juf, dus ik kan me echt wel inleven in de leerkracht. Een leerkracht echter die niet kan zien dat achter een glimlach niet direct een blij kind schuilgaat, daar kan ik niets mee. Maar toch bedankt voor je mening.
malinili
Bedankt voor je reactie en medeleven. Fijn om te horen dat je hetzelfde zou hebben gereageerd.