Mijn dochter "te vroeg" in een peuterbed laten slapen?

Laatst deelde ik op mijn Instagram op welke leeftijd mijn volgers zijn/haar kind van het ledikant naar een "groter" bed deden. Hier waren de meningen wel over verdeeld. De één was anderhalf, de ander pas 3 jaar.

Ik ben een enorme twijfel kont, altijd al geweest ook, werkelijk met alles. Dus ik wist dat dit een vreselijk groot dilemma ging zijn, haha.

Aangezien in Mei ons zoontje geboren worden, en Macey in Juni 2 jaar word, dachten Martijn en ik: tja, uhm.. Lastig dit. Ik vind het zonde een nieuwe babykamer aan te schaffen terwijl Macey straks "te oud" word voor haar ledikant, dus na lang wikken en wegen, besloten we om Macey alvast een nieuwe kamer te geven, want inmiddels tik ik al weer bijna de 30 weken aan, dus die babykamer moet klaar, al is het alleen al voor de rust in mijn hoofd.. Haha. Dus wij op zoek naar een nieuw kamertje voor Macey. Een leuke simpele witte kledingkast van Ikea, die hadden we zo gevonden. Maar dat bedje? Hmm...

Toch een peuterbed.. 

Uiteindelijk hebben we besloten om een peuterbed aan te schaffen. Een hele schattige, van Petite Amelie. Helemaal verliefd. Waarom een peuterbed? Kreeg ik veel als vraag. Dat is zonde van je geld hoor.. Ze is er inderdaad met een paar jaar uit gegroeid. Maar dat zien we dan wel weer, en kan dit bedje weer over naar Macey's broertje. Creatief denken is soms de oplossing. En daarbij, ik vind een peuterbed gewoon mega schattig. Voor mij een fijne overgang vanuit haar ledikant.

Ook zou ze nog "te klein" zijn voor een peuterbed, en nog veilig in een ledikant horen. In principe staat er inderdaad overal vanaf 2 jaar. Macey is nu 19 maanden, en voor de gene die mij al langer volgen weten dat ze een lange tijd haren plukte. Ze plukte haar hoofdje helemaal kaal. Na lang te observeren om te achterhalen wanneer ze dit deed, en waarom, kwamen we erachter dat ze dit 's ochtends deed. Macey laat haar eigen namelijk niet horen wanneer ze wakker is, waar een ander kind hard om papa of mama roept om half 7 in de ochtend, lag Macey muisstil in haar bed, en je raadt het al, haren trekken! Nu ze dus in haar peuterbed slaapt is het zo goed als "weg". Ik roep liever nooit te hard, maar ik denk dat het pure frustratie is geweest. Ze kan er nu zelf in de ochtend uit komen, om naar onze slaapkamer te komen die naast haar kamer is. Zo fijn voor haar! En het slapen? Het gaat super! Ik lees 's avonds nog een boekje voor, waarna ze heerlijk gaat slapen, en er niet meer uitkomt. Een trotse moeder hier!

Dus volg altijd je eigen gevoel, je kan niks volgens "het beruchte boekje" doen. Een kind is ergens klaar voor, of niet. En dat merk je als ouder zijnde vanzelf.

Liefs Judith 

Volg me op Instagram voor meer mom stuff: judithxmacey